Ik rende gisteren in korte mouwen en zonder jas de deur uit omdat het niet koud was. Ja en dan ga je nat worden de kleine stukjes buiten en dan vinden mensen het raar. Tot drie keer aan toe aan mensen de uitleg gegeven dat zoiets helemaal niet erg was. “Kijk, de regen maakt mijn armen nat en ik voel de regen op mijn huid en dus ik besta.” Regen hoort ook bij de natuur en je kunt erover klagen of er de schoonheid van inzien. Ik kon beter een paraplu nemen volgens de mensen. Paraplu? Ik heb niet eens een paraplu in mijn bezit… is niet erg. Om vervolgens van een lief iemand een door mij gedoopte Mary Poppins paraplu cadeau te krijgen. En dan zeg je natuurlijk bedankt en je vraagt je af of je hem ooit zal gebruiken. Alhoewel, misschien eens testen of ik ermee weg kan vliegen van deze wereld en pret. De mensen bedoelen het allemaal goed en ze zijn lief en neem het mij niet kwalijk als je mij toch zonder paraplu in de regen ziet lopen… Na regen komt zonneschijn en dat zal ook van de week het geval weer zijn. En elke zonnestraal pakken zolang het mogelijk is. Er zijn van die zonnige berichten die op zo’n dag aan je voorbij komen en kinderen zonder snel internet in het onderwijs kan echt niet in het nu. Ik vind het dan toch raar dat kinderen wel zonder ontbijt op school komen en de leerkracht af en toe wat extra eten meeneemt voor de rommelende maagjes, zoiets kan wel in het nu. Je begrijpt dan toch eigenlijk niet dat alle ik ga op reis en ik haal mijn kinderen ook hierheen mensen in Nederland willen blijven? Vroeger duurde zo’n volksverhuizing veel langer te voet, te paard, te vlot of per zeilbootje. In het nu zakt ons land met alle nieuwe mensen erbij in no time nog een extra meter weg onder NAP. Echt fantastisch dat Een Wereld gedoe want uit de landen met de EU sterren komen de nieuwe mensen bijna niet. Ik stel voor dat alle boten die met Sail ons land binnen komen tuffen ook een handje helpen door bij terugkeer wat mensen mee te nemen naar andere landen. Toch nog een beetje dat Middeleeuwse gevoel… En tot mijn grote verbazing heerst er nog een soort van oorlogswintergevoel in eigen land, de verhalen van gevallen van ondervoeding bij pa of ma in het verzorgingshuis worden steeds talrijker. Wel sneu, heb je vroeger de ene overleefd en krijg je in 2015 de tweede voor je kiezen. Ach het internet is wel snel in het verzorgingshuis dus waar heb ik het eigenlijk over…