Er zijn van die personen waar je af en toe heel erg trots op bent. Een van mijn tantes is daar een voorbeeld van en zij krijgt van mij de bejaarden bewust maken van prijs van juli 2015. Het beste mens is door haar leeftijd en alles wat zij heeft meegemaakt af en toe wat warrig en daar gooien de mensen het dan op… Nee, zij is bij vlagen gewoon briljant en zij ziet de dingen haarscherp. Zij kan niet meer zelfstandig naar bed en dus komt er een lieve verzorgster haar om 22.00 uur naar bed helpen. Voorheen in haar oude leven was tante een avondmens en daar is door een tekort aan mensen in een dienst in de zorg een einde aan gekomen. Een iemand in de nacht kan natuurlijk niet alle bejaarden om 24.00 uur naar bed brengen. Acht uur slaap is ruim voldoende en zo ligt tante lief al om 06.00 uur in haar natte luier te wachten tot de verzorgsters van de dagdienst haar rond 09.00 uur komen verschonen en verzorgen. Zij heeft gevoelsmatig het idee dat zij drijft in haar bed ook al kan de luier veel aan… En volgens haar eigen woorden, zij werd een keer niet van onderen gewassen en alleen van boven. En wat doet mijn lieve tante dan voor de tweede keer… zij weigert om een dag te gaan eten uit protest… Mijn eigen tante in hongerstaking voor een betere zorg en ik ben bewust trots op haar. Niemand volgt haar voorbeeld en tante is natuurlijk in de war, ja ja ja. Nou lieve tante, ik ben mij er zelf heel goed bewust van wat er aan schort in de zorg bij wat verpleeghuizen. Het draait tegenwoordig om uren, de kosten van het personeel, winst maken en bezuinigingen. U krijgt vandaag van mij een hele pagina op mijn blog. Gewoon omdat het kan en U misschien een voorbeeld bent voor nog zelf nadenkende ouderen die onder dezelfde omstandigheden moeten leven als U. Ik denk niet dat U die rots kunt verschuiven, ik ben wel trots dat U een steentje heeft geworpen om aan te geven dat het anders zou kunnen.