Een van mijn hulptroepen in Griekenland op een eiland gaf door dat de sfeer in Griekenland nu anders voelt, boze mensen en boos over de uitslag van het referendum. Een van de uitspraken daar, “de gewone man moet boeten voor de wandaden van de bobo’s.” Minder toeristen en de toeristen die er wel zijn, erg welkom overal. Er zijn nog steeds zwervende vluchtelingen op de stranden en wegen. Het is zoals in heel veel andere landen, de gewone man staat erbij en kijkt ernaar. De pijn en het verdriet van de Griekse mensen zijn wij ons hier zeker bewust van… Misschien een boek die kant opsturen? Zelf net in een adem De Branson-way van Richard Branson uitgelezen, wat een mooi boek en de positiviteit kwam mij echt van elke pagina tegemoet stralen. Het gedicht aan het einde van het boek was ook erg mooi. Ik moest na het lezen even terugdenken aan van het weekend. Ons tafeltje buiten in het restaurant wiebelde. Na eigen onderzoek kwamen wij tot de conclusie dat het aan het tafelblad lag en we hadden geen schroevendraaier bij ons. Tafel omgedraaid zodat de wiebel minder was, de best mogelijke oplossing en de medewerkers hadden ons gezien en een kwam er met wat viltjes aan voor onder het tafelblad en voorlopig opgelost. De Branson-way was vast anders geweest. Een terras buiten en dan kijk je al voordat het terras open gaat of de tafeltjes in orde zijn en je blijft erop letten en pret. Het was druk aan mijn deur het afgelopen weekend en ik moet er geld voor gaan vragen dat mensen bij mij op adem komen volgens de Branson-way en weer pret. En de belangrijkste die aan de deur kwam kreeg mij niet wakker en liet zijn meegebrachte ontbijt voor mij daarom maar voor mij achter bij de deur, verrassing… Ik moet misschien iets meer liefdesboekjes gaan lezen om iets minder klunzig te gaan overkomen op liefdesgebied… Lollig is het allemaal wel. De natuur bij mij is werkelijk prachtig en ik heb er erg van genoten. Een moeder eend met nog een kleintje over en de moeder eend was alleen met zichzelf bezig zonder op het kleintje te letten. Volgens iemand beter dat het kleintje het dan niet ging redden want de genen van de moeder waren eigen belang en geen goede moeder en zo blijft het ras sterk. Hij trok het weer door naar de mensenwereld met moeders en vaders die hun kleine kinderen tot s ’avonds laat alleen op straat laten hangen en in de mensenwereld doen we dan alles om een kind te redden en worden wij als ras steeds zwakker. Hilarisch opgemerkt en een nadenkertje. En er zwemt een zwaan alleen rond en zijn of haar verdriet gaat door merg en been, zijn of haar partner kwijt, ontroostbaar. In de avond en nacht zingen alle kikkers het lied van We All Stand Together, la la la la. De ochtenden zijn mooi met alle vogels die liedjes fluiten naar elkaar en de hanen die goedemorgen zeggen. Dan wil je toch niet meer in je bed blijven liggen eigenlijk, je kunt er zelfs gezamenlijke ontbijtjes door mislopen. En zo stapt dit persoontje de week weer in om leuke dingen te gaan doen op de Ingrid-way en soms klunzige-way…