Ik was gisteren zorg aan het verlenen met een wagen vol met oude wijven en boodschappen. Het waren niet mijn woorden, ze kwamen uit andermans mond in de auto…pret. In de supermarkt kwam ik weer even in een droom terecht , een wonderlijke droom. Kersen in een doosje en ik deed de deksel omhoog om een kers te proeven. De kers was lekker en ik besloot om ze mee te nemen naar iemand anders, samen delen de kersen. Dan zit je met de pit en het steeltje, netjes in het doosje terug gedaan en het doosje in mijn mandje gedaan. Mijn aandacht werd gevraagd en twee voor de prijs van een en iemand wilde weten wat de prijs van een was, nergens te vinden waarop ik voorstelde om later naar het originele schap toe te lopen om te kijken of het wel zo voordelig was als voorgespiegeld werd. Ik kon weer even verder dromen en ik liep tegen een koelvitrine aan met stukjes worst verpakt in doorzichtig plastic, in de aanbieding en de worst zag er ambachtelijk uit. Mijn ogen zochten naar een schaaltje met worst om te proeven en er stond geen schaaltje met stukjes worst. Wonderlijk, in mijn droom stond zo’n schaaltje er wel. Om nou de verpakking open te maken en een hap uit de worst te nemen ging mij te ver. En zo kwam ik terecht bij een koelvitrine vol met doorzichtige plastic bakjes met blokjes kaas. Ik zag in mijn droom een koe, melk een ton en een ronde kaas en mijn ogen zochten naar een stuk kaas met van die randjes om eraf te halen met een mes en naar een kaasschaaf. Breinprobleem. Ik vroeg aan de blokjes kaas waarom ze zo in een doosje stonden. Stomme muts, is makkelijk en je kunt ons zo eten. Geen plank en mes en kaasschaaf meer nodig en je hebt tijd over om iets anders leuks te gaan doen. Ja maar… kinderen die jullie dus altijd zo kopen die weten straks niet meer hoe kaas gemaakt wordt en hoe een stuk kaas eruit zag. Stomme muts, ga mee in het nu en loop verder. Om vervolgens tegen een pak met granenrepen aan te lopen met de tekst, als je geen tijd hebt om te ontbijten. Mijn brein ging volledig door het lint… Reset Ingrid, het probleem is dat mensen niet ontbijten en de oplossing is repen op de markt brengen. Ja maar… een reep is toch niet gezelliger dan om met zijn allen aan de ontbijttafel te zitten met dingen waaruit je kunt kiezen? Doorlopen muts en wel nu en snel. Later bij het originele schap aangekomen bleek er inderdaad een prijsverschil te zitten tussen de producten van de tweede gratis en dus namen wij de goedkoopste. Ik moet niet te vaak lopen dromen in een supermarkt, ik kom er doodmoe uit. Ik heb thuis ook zo’n ouderwetse radio met CD speler en zonder afstandsbediening. Het vergt dus een handeling om op te staan als ik iets anders dan in het nu SLAM!FM of een ander CD wil beluisteren. Ik beweeg door van de bank op te staan en verricht wat handelingen die ik anders met afstandsbediening lui vanaf de bank had kunnen doen. Ik had met afstandsbediening een extra bladzijde van een boek kunnen lezen in plaats van te bewegen. Kies je voor kennis of voor beweging? Keuzes maken en iedereen mag zijn eigen keuzes maken maar… dat een kaasblokje mij muts noemde deed mij bewust veel pijn… laat het los…en pret.