“Ik zie geen vluchtelingen op Kos, ja alleen bij het politiebureau.” “Wat moet ik nou met alle kleding en de knuffels doen.” Het is allemaal te hilarisch en dan komen er hier natuurlijk vragen op. “Heb je teveel gedronken dat je ze niet ziet of zijn de rubberbootjes misschien op?” Laat het ons gerust weten want dan passen wij de inhoud van de koffers aan voor de bekenden die nog die kant op gaan. Je kunt het er allemaal maar duidelijk in beeld hebben, hik. Wat meteen de vraag deed opkomen of verslaggevers drinken tijdens hun werk? De humor blijven zien en wordt vervolgd…
Ik maak er vandaag een gezellig blog van… En oh oh, tranen met tuiten omdat je een schoolfeest niet mag bijwonen omdat je de fles drank waar je eerst een paar slokken uit had genomen was vergeten om uit de tas te halen. Moet je nog blazen ook op school en tot ziens. Ik zou weer een studentenhuis gaan bezetten, oh oh. De jeugd van nu kan zich niet meer indenken dat paps en mams vroeger zonder tassencontrole in alle vrijheid de school binnen gingen, hik, oh oh. Tranen met tuiten bij mijn vriendin thuis met haar zoon, oh oh.
Gisterennacht een vriendin moed in zitten praten zonder glazen bol en door logisch na te denken en ik bracht haar gratis licht, oh oh, kan ook zonder subsidie. Dankzij mij had zij een goede nachtrust en mijn werk wekker ging weer vroeg, oh oh.
Ik was van de week even bij mijn andere vriendin en de plukken haar vielen bij haar weer uit dankzij de chemokuur. Gelukkig heeft zij haar pruik nog… en wij blijven lachen. Zij vroeg zich af met welke versie van de Teletubbies sommige mensen groot zijn geworden. Vast een andere versie dan de onze? Eh, Teletubbies met machinegeweren soms? La la en daar hebben we de Tubbie met machinegeweer die zegt dat jullie allemaal onder de tafel moeten duiken, oh oh. Je kunt zo in het nu een hele andere versie verzinnen. Het is natuurlijk niet om te lachen allemaal. Als iedereen iets meer la la zou zingen en wat grappen zou maken dan hebben we de juiste lieve versie weer te pakken.
Vandaag weer voedsel inzamelen voor de mensen in mijn eigen gemeente en gewoon in Nederland. Ik blijf het vreemd vinden dat enkele van deze mensen wel op vakantie kunnen en geen voedsel kunnen kopen. Ik hoor bij mijn Voedselbank de leukste vakanties voorbij komen. Ja, een gegeven paard mag je niet in de bek kijken. Misschien zou zo’n paard dan ook wat tassen met boodschappen kunnen geven? Je mag niet veroordelen en iemand kan een vakantie of meerdere vakanties hard nodig hebben. Het is misschien net dat stukje energie opdoen om bij de Voedselbank vandaan te komen. Ik had het met een vriendin nog over een ander paard, aan een dood paard trekken. Niet geschikt voor mijn blog maar wat kun je er pret om hebben als je de beelden en de desbetreffende personen voor je ziet. Met voedsel (en drank) kun je levens redden en veraangenamen en met humor een dag, oh oh.