Ik wilde gisteren bijna de ik werk dus ik zwaai dag gaan activeren. De grap in de ochtend tegen een andere collega was dan ook snel gemaakt. “Voelde jij je ook zo alleen vanmorgen op de weg?” Ze had gelukkig humor. En dan nog een groep met allemaal wandelende oudere mannen in de ochtend waarvan er een nog een bewuste boodschap voor mij had. “Je moet ontbijten want anders heb je geen brandstof voor de dag en in je auto gooi je toch ook benzine anders doet ie het ook niet.” Heerlijk zo allemaal en nog voor het werk en tot onze hilariteit ging de elektrische deur op het werk niet open. De deur had vast een extra vrije dag in gedachten en schrok zich rot toen er mensen voor zijn neus stonden. Ik kan mij wel iets inleven in de wat oudere bewoners van ons landje, vroeger hadden zij niet zoveel vrij en was het hard werken. Je mocht als je vader een eigen bedrijf had al blij zijn als je een paar dagen vrij kreeg van hem. En dan ging je fietsen met je meissie of even weg in eigen land. We leven nu echt wel in een paradijs wat dat betreft en gelukkig brengen alle vakantievierders ook weer geld in het ondernemers laatje. Gelukkig nog maar een feestdag op een maandag voor de boeg en ik ben er dan tot december wel weer even klaar mee. En voor je het weet zitten we met zijn allen weer in de zomervakantie die tegenwoordig tot half september duurt. Misschien toch een leuke voor alle mensen die niet op vakantie kunnen of gaan en het land al werkende draaiende houden, de ik werk en heb geen vakantie app groep aanmaken. Kun je verhalen delen zoals die van mij vanmorgen en lachen.
En nog even over de bootvluchtelingen, in ons land is een bekende kok uit zee gered door de kustwacht. Zijn bootje had motorpech en dan hebben wij dus gelukkig de kustwacht die je van de van de zee vist. Geboren in een ander deel van de wereld en je hebt de luxe wel veilig aan land te komen. En dan drie dagen van nationale rouw en opschorting van lokale verkiezingen op Formentera waar drie Belgen met hun jacht op zee om het leven zijn gekomen. De eerste vraag die dan in mij opkwam was, wie waren deze mensen? En krijg je op zee bij minder slachtoffers misschien meer aandacht dan bij meer slachtoffers? Bij vierhonderd verdronken mensen blijven alle namen en gezichten niet hangen bij de mensen, zou het zo werken? Of zullen de kranten in de landen waar de bootvluchtelingen vandaan komen ook pagina’s groot de namen en de foto’s van de bootvluchtelingen afdrukken? Het zijn allemaal van die dingen die zo door je hoofd heen gaan. En ook dat het zo tegenstrijdig voelt om niet iedereen meer op te willen nemen in ons land en het toch erg te vinden dat alle mensen die vluchten voor een beter leven dan verdrinken. Ik heb er zelf last van en ik hoor er meer mensen over. Toch een naar stukje egoïsme bij mijzelf? Of bergen zien die er niet zijn? Angst is het niet volgens mij want ik probeer overal en met iedereen overal het beste van te maken. Ik zie geen kleuren bij mensen, wel gedrag van mensen. Is het dus het gedrag van mensen wat mij angstig maakt of tegen staat? Is mijn gedrag dan wel oké? Jaag ik zelf mensen angst aan met mijn gedrag? Draait eigenlijk niet alles om gedrag van mensen en het continue werken aan jezelf en aan je eigen gedrag? Of is het gewoon logisch nuchter nadenken en vooruitkijken en geleerd hebben van de geschiedenis? Kijken naar wat wel goed gaat en vanuit daar verder werken? Om een nieuwe vreedzame geschiedenis voor later te schrijven is er een samen nodig, tja . En toch, ik vind het een geweldige tijd waarin ik nu leef en het is mooi dat alle mensen in de wereld nu de geschiedenis voor later aan het maken zijn. Ik ben zo benieuwd wat mensen later van ons nu zullen denken en vooral of ze dan om mijn en ons gedrag kunnen lachen…