Ook toevallig, het spreekgestoelte in de Kamer stortte in en mijn bureaustoel stortte bijna tegelijkertijd in. Er zat al een barst in mijn lieve tweedehands stoeltje van de Kringloopwinkel bij de aankoop. Daarom wilde niemand hem meer hebben, neem ik aan. Na een jaar in gebruik te zijn geweest kwam er nog een barst bij en ik lag een half jaar later dus met stoel en al op de vloer. Arm stoeltje, gebroken onder mijn gewicht. Nog even gekeken of er nog iets aan te redden was en niet geheel onbelangrijk, wat wilde het stoeltje zelf… Het stoeltje wilde niet meer, genoten van het leven en mijn achterwerk en prima zo. Er kwam ergens voorbij dat mensen met weinig inkomen geen tweedehands spullen meer willen. Niet willen? Prima en tot ziens en zoek het even lekker zelf uit, hoppa. Ik ben erg voor menselijk, er zijn wel grenzen en een gratis nieuwe televisie krijgen is zo 1995. Wat is er mis met hergebruiken? Mijn tweedehands stoeltje heeft nog anderhalf jaar een fantastisch warm leven gehad bij mij. Iedereen die nieuw kan of wil kopen, prima en zo houden we nog wat winkels uit het faillissement dal. Als je niet nieuw kunt kopen is tweedehands een heel goed alternatief, heeft niets met links denken te maken, wel met nadenken. Ik schuif mijn mening niet onder stoelen of banken. Ik ga morgen de muziek uitzoeken voor de sloop van mijn stoeltje, iets met zak eens lekker door of zoiets…

En over stoelen gesproken… bewust mensen de poten onder de stoelen wegzagen is niet leuk. De afgelopen week nog een goed gesprek met een vriendin gehad over waarom mensen die kwaad zijn ook weer kwaad en verderf zaaien. Als ze zelf beseffen waar het kwaad zijn vandaan komt dan kunnen ze er iets aan gaan doen of het loslaten. Ik ben even helemaal klaar met de stoelen en ik ga van mijn stoel af vandaag en wie weet komen er nog lachende mensen op mijn pad in de stad, het is tenslotte weekend.