Een tante van mij vertelde mij over vroeger en hoe de mensen toen verplicht waren om iemand in huis te nemen. In het nu kruipen ook steeds meer mensen in een huis, goedkoper en gezellig. Er zijn soms zelfs sollicitatie in-huis gesprekken om samen te beslissen of iemand in het huis en bij de bewoners past. In het nu gaan er ook stemmen op om een al dan niet uitgeprocedeerde asielzoeker bij je in huis te nemen. Als het ooit zover mocht komen dat het verplicht gaat worden dan gaat er bij mij ook een streng sollicitatie in-huis gesprek komen, bewust geworden van.
Ik kwam vorig jaar een leuke man tegen, geboren in Afrika en gevlucht naar Europa. Nederlands burger geworden en alles opgebouwd in Nederland en vervolgens alles kwijt geraakt inclusief een scheiding van vrouw en kinderen. Twintig jaar in Nederland en dakloos. In het kader van bad, brood en bed en liefde neem je iemand dan in het weekend op in je huis. Lekker duidelijk zijn dat je geen geld hebt, hard werkt voor je eigen geld en vrijwilligerswerk doet en andere mensen helpt en veel plezier maakt, lol. Het was een complete mislukking dat samen. “Kun je mij ophalen, ik heb geen geld om naar jou toe te komen.” Als ik niets zou hebben en iemand in Groningen had bad, brood en bed en liefde voor mij dan zou ik lopend naar Groningen gaan. “Ik heb een telefoonkaart nodig, ik heb dit nodig en dat nodig.” Ik zou zelf een baan zoeken als ik van alles nodig zou hebben. “Ik spreek liever Engels en slecht Nederlands.” Ik zou als de sodemieter de taal van een land leren als ik ergens zou mogen blijven wonen. Engelse woorden aan de telefoon als hij zijn kinderen aan de lijn had die op een Nederlandse school zitten en hier geboren zijn. Ik zou alleen al voor de toekomst voor mijn kinderen als de sodemieter de Nederlandse taal gaan spreken. Mij overdag bellen als ik aan het werk was, ik zou als de sodemieter een baan gaan zoeken en in de avond bellen. Hilarische taferelen zo in de weekenden, zeker. Nou een Bouquet reeks boekje ging het niet worden, de verschillen tussen ons waren te groot en de overeenkomsten bijna nul. Ik heb hem wat op weg geholpen en om hem het licht te laten zien en meer kun je niet doen. Ook grappig dat er volop contact was met het geboorteland en op mijn vraag waarom hij niet terug ging als zijn hart daar lag: corruptie en ik verdien daar twee euro per uur. Ga er dan hier iets van maken! Geloof in jezelf en maak er hier iets van of ga ergens anders heen. Ik gun de meeste mensen het allerbeste en ik hoop dat hij ook zijn beste beentje voort gaat zetten.
Bovenstaand verhaal zegt iets over hem en het zegt iets over mij en de een is niet beter of slechter dan de ander. Het gaat om samen en waar samen niet kan gaan. Ik heb geprobeerd om water bij de wijn te doen en van de ander kwam er geen water in de wijn doen terug en dan kies je voor een glas wijn zonder water voor jezelf, lekkerder. Misschien is mijn bovenstaande bewuste ervaring een kleine afspiegeling van onze problemen nu in Nederland en in de wereld. Ik zoek naar overeenkomsten en ik accepteer de verschillen en deze mensen zijn mijn directe omgeving, balans in overeenkomsten en wederzijds respect voor elkaars verschillen. We drinken samen gezellig wijn en af en toe gaat er wat water bij en het blijft gezellig. Als er niet genoeg overeenkomsten zijn gaat iets niet samen, bewust van. Respect kun je tonen en verdienen, bewust van. We zijn dus op zoek naar een land met inwoners met overeenkomsten en met respect voor elkaars verschillen? Dan komt de liefdevolle samenleving vanzelf? Net een relatie…ik neem nog een glas wijn = weekend.