Wie is er niet groot mee geworden, met K3? Ik ook en dan vooral in mijn werk met de mensen met een lichamelijke en/of geestelijke beperking. Vrolijke muziek en dansjes om na te doen, erg leuk. Ook met de kinderen van vriendinnen heel wat af gedanst op de soms kwam drie keer mijn oren uit muziek. Met de raket die de MH17 uit de lucht schoot en de nationale rouwdag nog vers in mijn geheugen kwam de nationale rouwdag voor het uiteenvallen van een damesgroepje loeihard aan. Oké, verdriet is voor de een iets anders gevoelsmatig dan voor de ander, bewust van. Kunnen we dan misschien wel wat onderscheid maken in het woord nationale rouw of het woord afschaffen? Voor de goede orde, ik herhaal het nog even. De mensen in het vliegtuig waren zich van geen kwaad bewust en gingen op reis en kwamen niet meer terug of in een kist. De dames van K3 hebben leuke dingen gedaan en het is tijd voor iets anders in hun leven, ze leven nog steeds en hun vrolijke stemmen blijven klinken op de radio en de televisie. Kan iemand met mij meevoelen dat ik erg in mijn maag zit met nationale rouwdag K3? Sterker nog, ik voel mij alsof ik zelf in de rouw ben en daarom heb ik vandaag mijn eigen Ingrid rouw minuut uitgeroepen. Ik ga zelf een minuut stilte houden deze ochtend om 09.00 uur, voor mijzelf en gewoon omdat het kan. Ik ga eens stilstaan in die minuut bij alle dingen die wel het rouwen waard zijn. De slachtoffers van al het geweld op de wereld, mensen die ik ben verloren, mijn kat en dan is de minuut weer om. Na die een minuut stilte ga ik weer hoppa door en er een leuke vrolijke dag van maken. Tjee, wat een goed gevoel zo’n eigen rouw minuut, ga ik vaker doen. Morgen de vrolijke minuut om de boel in evenwicht te houden. In deze gekke wereld blijft mijn balans zo gelukkig in evenwicht, het is wel keihard werken om de balans zo te houden. Ach, wat is een minuut per dag …