Ik had gisteren bij mij thuis een etentje met vier vriendinnen. Van die vriendinnen die je al ruim twintig jaar kent en waarvan je er twee af en toe ziet omdat ze iets verder weg wonen. Als je elkaar dan weer ziet dan is het altijd goed en valt de tijd van elkaar niet gezien hebben helemaal weg. Ik stelde mijn huisje beschikbaar en de drankjes en zij hadden de gerechten meegenomen. Wortelsoep, nooit eerder gegeten en erg lekker, zelfgemaakte pasta en ook erg lekker en eigen gebakken cake en ook erg lekker. De Tiramisu uit een pakje en daarom ook niet minder lekker. En gelachen, heel erg gelachen zo samen aan tafel. Waar praten wij dan zo over, nou over de kinderen, over een relatie spannend houden en over communicatie in een relatie en over of er bij mij nog geen vriendje aan de horizon was verschenen. Later op de bank over werk en nog veel later over de zorgwekkende toestand van de wereld waarin wij leven. Vriendinnen die net als mijn persoontje ook waarde hechten aan liefde, geluk, gezondheid en vriendschap en ook best zonder veel materiële zaken kunnen in het leven. Samen lachen en een top avond, het zijn van die avonden om te koesteren. En als twee vriendinnen dan ook nog de afwas voor je wegwerken, kus, kus en kus!  Na zo’n avond nog even over andere dingen schrijven voelt volkomen overbodig. Gelukkige momenten overkomen je en je kun ze zelf maken met een etentje met vriendinnen bij je thuis.