Het was weer een zo’n dag gisteren. Bij mij krijgen veel mensen een tweede kans en ik probeer om niet te (ver)oordelen. Ieder mens heeft immers zijn eigen verhaal. Zo ook bij de Voedselbank en een van de vrijwilligers kreeg een tweede kans van mij. Veel mensen verklaarden mij een beetje voor gek, ik vond het wel kunnen. Helaas werd deze tweede kans niet met beide handen aangegrepen en in het teambelang moet je dan samen besluiten om niet meer met deze persoon verder te gaan. Aardig persoon maar als iemand niet in een team past dan zijn er genoeg andere teams waar iemand wel in past of iemand kan beter zelfstandig verder zonder team. Iedereen heeft talenten en die komen er altijd uit vroeg of laat. Er zijn op de korte termijn nooit winnaars in zo’n situatie, alleen maar verliezers. Voor de vrijwilliger is het niet leuk en voor het team is het niet leuk. Ons team kan wel blijven voortbestaan omdat alle neuzen van het team dezelfde kant op staan en er respect is voor elkaar. We zijn gelukkig allemaal anders en kunnen elkaar aanspreken op gedrag en zijn lekker duidelijk. Soms te duidelijk en daar moet je tegen kunnen…  Na zo’n situatie als vandaag kun je alleen maar zelf in de spiegel kijken en leren van wat er niet goed ging en hoe het in de toekomst beter of anders zou kunnen. Mijn schuld omdat ik iemand een tweede kans gaf? Had ik eerder kunnen ingrijpen? Ja, ik had iets eerder kunnen ingrijpen. Na een uur overdenken wist ik het voor mijzelf en dus hoppa weer naar de toekomst kijken en verder.

Toevallig was er in de avond nog een ontslagronde, op de televisie dan… Opstelten sleept Teeven mee was een van de kreten. Ik ben van het omdraaien. Er zijn wel wat overeenkomsten met het verhaal van hierboven. De neuzen van het team stonden niet meer dezelfde kant op. En ook hier, Opstelten en Teeven zijn mensen en alle mensen doen goede en foute dingen in hun leven. Een ieder heeft zijn eigen verhaal en deze verhalen komen vast nog wel, voor de geschiedenisboeken van volk en vaderland. Al met al zegt het wel iets over de tijd waarin ik nu leef. Mensen vinden zo onderhand duidelijkheid, openheid  en eerlijkheid belangrijker dan wat dan ook. Zeker als iemand een voorbeeldfunctie heeft. Zoals ik gisteren al schreef, de wereld is een afspiegeling van de gedragingen van alle mensen. Ik had het er gisteren ook nog met iemand over, eigenlijk speel je zelf de hoofdrol in je eigen leven en in je eigen verhaal. Mooie afsluiter voor zo’n dag.