In het kader van vrijwilliger zijn bij de Voedselbank mochten wij gisterenavond vrijwillig naar een training voedselveiligheid. Een stukje bewust maken van…  Het ging ook over HACCP (Hazard Analysis and Critical Control Points) een voedselveiligheidssysteem. De Amerikaanse NASA bedacht het HACCP systeem in de jaren 60 om het eten voor astronauten te controleren. Dit wist ik dus niet en zo zat ik er niet voor niets. Weten is (m)eten bij onze Voedselbank en leren is bewust worden van. Bij het verwerken van voedingsmiddelen kunnen er dingen misgaan, wat de veiligheid van ons eten in gevaar brengt. Bedrijven die voedsel produceren of verwerken moeten mogelijke risico’s beschrijven in een voedselveiligheidsplan. Dit is een HACCP-plan. Alle voedselverwerkers zijn verplicht een HACCP-plan op te stellen. HACCP valt onder de Europese wetgeving. Om de boel nog leuker te maken was de training in de Johan de Wittlaan. Iemand van vroeger die ook een wiskundige was en zich ook bezig hield met het doorrekenen en evalueren van risico’s. Hij keek vast ergens mee gisterenavond naar de presentatie over de risico’s van voedsel. Ons team bezit over veel plezier en humor. Iedereen deed zijn uiterste best om toch wat serieus te blijven en op wat uitglijders na konden we de avond toch tot een goed einde brengen, lol.

Ook ik moet dan soms mijn mond bewust dichthouden en helaas schoot mijn mond bij twee dingen toch open. Als iemand vanuit het hart potjes zelfgemaakte jam maakt voor onze Voedselbank dan mag dit dus niet. Je weet niet of deze persoon volgens de voedselveiligheid heeft gewerkt… “Ik hoop toch zo dat het een keer oorlog gaat worden en dat mensen geen eten hebben en dan wel zelfgemaakte jam mogen eten.” Het was eruit voordat ik het wist, emoties… De tweede keer was bij de nieuwe regels die gaan gelden voor de allergieën. Iedereen die voedsel verkoopt moet dan kunnen vertellen of er bijvoorbeeld noten in een product zitten. Fabrikanten moeten alles verplicht op de etiketten zetten. De marktkoopman moet kunnen vertellen wat er in een broodje zit. Vroeger kon je zoiets nog ruiken als je een beetje alert was en in het nu met alle toegevoegde smaakstoffen kun je dit niet meer. En daarom maken we ervan dat het bewust duidelijk moet gaan worden. Niets mis mee dat er op verpakkingen staat wat er allemaal inzit, je kunt ook doorslaan. In Amerika kun je gewoon testers krijgen en die stop je dan bijvoorbeeld in je broodje en dan geeft de strip aan of er noten inzitten of niet. De kennis is er om dit soort dingen op de markt te brengen in het nu en waarom komt het er dan niet? Verzekeringen willen het niet vergoeden? Blijft weer feit dat we eigenlijk gewoon niet meer weten wat eerlijk en puur voedsel is en net als met zoveel dingen, de basis is doorgeschoten. Je maakt voedsel minder en minder en het echte product blijft over, hoe simpel kan het weer zijn… Terug naar de basis en zelf bewust nadenken is zooooo moeilijk.

Verder kwam alles voorbij wat met voedselveiligheid te maken had en voor mij en mijn team was het allemaal logisch. Je gaat niet met diarree voedsel bereiden en je gaat niet met een snottebel en al niezend eten bereiden. Overigens kunnen ze beter eens in de verzorging gaan kijken want daar is de ellende volgens mij het grootst. Een snipverkouden vriendin van mij ging onlangs naar haar tante die op sterven lag. “Door jou gaat je tante dan zeker het hoekje om,” was mijn humor reactie. En tegenwoordig is ziek melden reden voor ontslag en in de zorg werk je dan ook maar liever door. Baan gaat voor gezondheid anno 2015. En toch, ik denk best wel vaak, waar zijn we in hemelsnaam allemaal mee bezig op de wereld…