Je mag mensen niet kwetsen met spreekkoren en toch is de werkelijkheid dat je nu dus gewoon hoerige ambtenaar mag zeggen? Mijn brein maakt overuren, lol. Net als de kop boven een artikel van een explosie in een woonwijk: Aboutaleb naar getroffen gebied. Mijn brein denkt dan minstens aan de watersnoodramp van Zeeland in het verleden. Hoe noem je zulke dingen dan in het nu als ze zouden gebeuren, wat is de overtreffende trap? En allemaal mensen op straat die nu de naam van verwarde mensen hebben. Mensen zijn in de war en hoe kan dit nou toch? Ga ze persoon voor persoon analyseren en dan weet je het, helpen indien mogelijk en hoppa weer door… Of het verhaal van een medewerker van een supermarkt die in de vroege ochtend een oude vrouw in nachtpon ziet uitglijden op straat en gelukkig helpt. Verwarde patiënten en mensen die niemand hebben die op ze let of even aan iemands aandacht ontsnappen. Misschien een leuk nieuw beroep voor in het nu, bejaardenvanger? Ik voel zelfs een televisieshow aankomen…  Een klein bejaardenhuis met maar liefst twaalf mensen met longontsteking en waar het personeel zich de tandjes loopt. Griepprikken die niet werken. Rouwadvertenties waarin verpleeghuizen een schop na krijgen van de overledene, je zal er maar werken en wel je best doen. Kunnen er in deze advertenties geen namen komen in plaats van in zijn algemeenheid… Ik ben dood en met dank aan… Ouders met thuiswonende kinderen van in de twintig die nog steeds de ziektekostenpremie en alles voor de kinderen betalen terwijl de kinderen wel alle dure feesten aflopen. Waarom kun je in de baas zijn tijd naar de dokter en de tandarts en krijg je daar uren voor? Waarom moet de werkgever jouw bezoekjes betalen terwijl je snipperuurtjes kunt opnemen of zelf iets langer kunt doorwerken na zo’n bezoek? Als zo’n bezoek niets te maken heeft met opgelopen letsel bij de werkgever zou ik dit niet meer dan logisch vinden. Een krant die iets schrijft zonder de kennis te nemen van het werkelijke verhaal en later hoor je er natuurlijk niemand meer over als anders blijkt… Mensen die niet meer naar hun zin op het werk zitten door reorganisaties en tegen een burn-out aanzitten. De energielabels van woningen die niet kloppen en dat je ze zelf kloppend moet gaan maken. Een driejarig kind kan ‘waar’ vragen beantwoorden en dus geschikt om naar school te gaan. Waar brengen jullie mij heen op driejarige leeftijd?  Er zijn slimme kinderen die ook al de ‘waarom’ vraag kunnen stellen. Waarom brengen jullie mij naar school? En de bollebozen vragen: wie is Diederik mamma? De wereld om mij heen lijkt wel steeds gekker te worden. Crazy Sunday…