Zo, de stilte is over. Ik had de afgelopen dagen even behoefte aan quality time zonder blog, lol. Het kon ook wel even want alles komt goed in de wereld, de geldpersen zijn aangezet en als het schip met geld in Nederland is aangekomen dan kan iedereen weer op krediet gaan leven. Studenten kunnen gaan lenen en bedrijven ook, alles komt goed. Het buitenland vraagt zich vertwijfeld af wat te doen met alle Nederlandse studenten, mag de pret niet drukken. En bij het bedrijf waar het personeel loon gaat inleveren komt het ook weer helemaal goed. Ik kreeg nog per post een velletje met 6 bonnetjes van dit bedrijf met een totaal van 100% korting. Klant is koning en hoeft niets in te leveren, ja bonnetjes dan. Het lijkt mij zelf enig om de boel daar om te gooien, de schoolcampus zou je kunnen uitbreiden met leslokalen waar studenten die toch willen studeren beroepsgerichte opleidingen kunnen volgen. Alles kan als je het ziet.
Een nieuwe serie op de televisie over vluchtelingen. Echt diep gaat men er niet op de grote vraagstukken in en het moet wel amusement blijven. Een programma over Habibabies, volgens een vrouw. Iemand bracht bij mij het woord Naffers van vroeger terug, verzonnen door de Amsterdamse politie. Het deed mij weer denken aan een naam van de politieagenten vroeger, onze blauwe reageerbuisjes, aldus de brandweer. Er werd altijd eerst even gewacht of de politieagenten zonder masker op bleven staan bij een brand alvorens uit de wagen te klimmen, lol. Geen meters van nu voor nodig vroeger. Even terug naar nu en de serie, ze zaten aan tafel te eten en een van de ex- vluchtelingen vrouwen begon te vertellen dat zij geld spaarden zodat kinderen van familie in Jordanië naar school konden. Ik kan het dan echt niet helpen dat ik dan denk, geld blijft dus niet hier in omloop om onze eigen economie te versterken. Je lost het probleem van naar school gaan daar niet bij de wortels op en hier in eigen land breken er takken af. Grappig dat wij nu hetzelfde doen met onze studenten, het probleem hier los je niet bij de wortels op en je gaat takken afbreken in het buitenland. Je brengt studenten druppels naar België en zij moeten weer plannen gaan maken om de Nederlandse studenten regenbui daar tegen te houden. Hilarisch allemaal, ik zal het wel verkeerd denken en alles komt vast goed.
Als ik nog verder denk dan kom ik op dat de situatie in sommige landen dus gewoon niet op te lossen is, een groot doorschuifsysteem en de een helpt de ander van de druppels naar de regen totdat de emmers overlopen. Elkaar helpen is niets mis mee, van de drup naar regen is een ander verhaal. (Het oude spreekwoord klopt echt niet, logisch gezien, lol.) Je kunt dan wel altijd weer opnieuw beginnen met opbouwen. Er is altijd licht en een leuk bericht was een nieuw wasmiddel, Seepje. Wassen met de schillen van de Sapindusbomen uit Nepal. Gewoon te koop in Nederland en ik ga binnenkort eens uitproberen of het werkt. En toch, wij helpen mensen met een dagbesteding in Nepal terwijl onze eigen mensen gekort worden op dagbesteding. Seepje wil de wereld mooier en schoner wassen. Ik stel voor om een grote ketel op te hangen in elk dorp en in elke stad met wat Seepje erin en dan alle mensen erin te wassen. De hele wereld schoonwassen dat zou pas een stunt zijn…