Ook in mijn vrije tijd blijft het erg moeilijk om niets te denken. Ik had even tijd over en ik kwam aanlopen bij een supermarkt en mijn ogen zagen een glazen deur met de woorden nooduitgang. Mijn ogen zagen al vanaf de buitenkant dat er iets voor deze nooduitgang stond. Ik zag binnen de andere kant van de glazen deur en de woorden nooduitgang vrij houden. Ik moest er even goed voor kijken om dit te kunnen zien omdat er een heel groot reclamebord voor stond, lol. Ik kan het dan echt niet helpen dat ik denk, iets klopt er hier weer niet. Of je haalt het reclamebord weg en dan is de situatie weer kloppend, de eenvoudigste oplossing of je brengt veranderingen aan in de teksten bij de deur. De teksten zouden dan kunnen worden: bij nood eerst bord opzij zetten of uitgang en kan bij nood gebruikt worden en bord opzij zetten. Nog leuker is natuurlijk een bord met humor met de teksten erbij: onze reclame kan u het leven kosten of betreden van deze supermarkt op eigen risico. Het zal mij eigenlijk een supermarktworst wezen wat men doet, als het beeld en de teksten wel bij elkaar kloppen.

Ik had gisterenmiddag onverwacht vrij en ik ging voor de ontspanning samen met een vriendin, haar kind en een speelvriendinnetje naar een overdekte kinderspeelplaats. Volledig meegaan in het nu en kinderen spelen niet meer altijd buiten, ook soms binnen, hoppa. Het is was erg leuk om te zien hoe de kinderen klommen en tussen de ballen lagen. Deze kinderen hadden hun beweging ruimschoots te pakken voor zo’n middag. Erg leuk dat ze je dan gaan uitproberen en dan komen ze bij mij van een koude ballenbak thuis. Gelukkig hadden moeder en ik dezelfde normen en waarden en eten en drinken doe je aan tafel en erna weer rennen. Bewust van dat een kind kan stikken in zijn snoepje en bewust geen troep proberen achter te laten in een ruimte. Gezellig aan een tafeltje zitten kletsten en met een oog de kinderen af en toe een beetje zitten volgen. Dit volgen was nodig aldus de toiletjuffrouw. Ouders die aan tafel bijna in de laptop zitten en dan gaat het kind naar het toilet en wil hulp bij een grote boodschap. Ouders zoeken en die zetten op verzoek dan even de laptop aan de kant en gaan hun kind helpen. Geen sorry kan er dan af naar de toiletjuffrouw toe. Andere normen en waarden of zoiets. Ik werd toch weer afgeleid door een moeder met een kind bij de ballenbak. Het kleine kindje was vrolijk aan het kruipen op de mat en de moeder zat erbij en haar aandacht te verdelen tussen de mobiel in haar hand en haar kind op de mat. Af en toe een berichtje typen en dan net te laat weer opkijkend om de vrolijke lach te aanschouwen van haar kind. Ik had het zo stoer gevonden als het kind was opgestaan en de eerste stapjes had gezet tijdens zo’n typesessie…  Ach, wie weet kan deze moeder wel twee dingen tegelijk doen zoals meerdere mensen, je weet het niet… Buiten deze paar kleine hersenkrakers van mij om was het wel genieten zo’n vrije middag.