Als ik zo mijn opgeschreven denken op mijn blog van de laatste dag van vorig jaar en de eerste dag van dit jaar eens overdenk dan zat ik een aardig stuk in de richting te denken. Dat veel gedachtes de eerste twaalf dagen van het nieuwe jaar al items zouden worden, helaas eigenlijk. Ik kijk en lees vol verbazing naar de berichtgeving nu. De oudere mensen relativeren meestal nog het beste, zoals een iemand die vertelde dat je in de oorlog nooit een veilig gevoel  had.  “Je ging de deur uit en werd even later weer ergens binnen getrokken en net op tijd want de granaatscherven vlogen in het rond.” Er waren toen heel veel mensen die de strijd aangingen in eigen land voor vrijheid. In mijn overdenkingen mis ik dit gevoel wel eens, mensen geven te makkelijk op. Ik ben dan al snel geneigd om te denken dat mensen in hun eigen land de boel mooi en leefbaar zouden kunnen maken. Jammer genoeg is dit door de corruptie in wat landen bijna geen doen. Teleurgesteld komen mensen dan naar hier in de hoop op vrijheid en bed, brood en bad. Het is met alles zo, onkruid bestrijden bij de wortel en als dit niet lukt dan is iets kansloos. Ik had het met mensen ook nog over de voorkant van een van de grote kranten van Nederland. Angst groot op de voorpagina en in het klein erboven dat ze bij Charlie Hebdo blijven lachen. Ik had ze persoonlijk net andersom geplaatst, misschien een paar kranten minder verkocht, tja. Ik vertelde laatst nog mijn ervaring met een agent die toezicht moest houden en op verzoek van een vrouw even een foto van haar ging maken. Ik stond er bijna naast en de agent had beide handen om het toestel en was zich onbewust van zijn verdere omgeving. Misschien zie ik het anders, zou kunnen, de tijd van vrolijk plaatjes schieten is volgens mij allang voorbij in het nu. Het maakt het leven er allemaal niet leuker op maar soms zijn veranderingen per direct nodig en niet nadat er weer eens een gebeurtenis heeft plaats gevonden. En dit valt niet onder het toegeven aan angst, wel aan realistisch handelen en vooruitkijken. Het is te triest voor woorden dat veel Joodse mensen nu weg willen gaan, de echte vooruitkijkers waren een paar jaar geleden al terug gegaan. Ik vraag mij af of de hele wereld weer een grote trektocht gaat worden, net als heel lang geleden. Ik vertrek niet, zelf bedacht.