Werken en dan door naar de Voedselbank, zo waren mijn afgelopen twee dagen snel om. Op maandagavond met het team cadeautjes ingepakt voor alle kinderen. Geen iPads en andere dure dingen, gewoon simpele cadeautjes, een aardigheidje, een extraatje. Mijn collega had een thermoskan met glühwein meegenomen en nu maar hopen dat alle kinderen het juiste cadeautje in hun pakje hadden, lol. Wij hadden gisterenmiddag de vervangende uitgiftedag en mensen mensen, wat een spullen… We hadden rollades, heel erg veel kerstbroden, theaterkaartjes en ja hoor, zelfs weer chocoladeletters. Op een iemand na, iedereen was er om het pakket af te halen. Wij beginnen altijd al ruim van te voren met de mensen bewust te maken van een vervangende afhaaldatum. De mensen hebben vaak al zoveel aan en in hun hoofd dat het anders niet blijft hangen. Het was een grote drukte de afgelopen weken en soms waren er kleine dingen die even anders liepen en die gingen we dan samen weer oplossen.
Wat de afgelopen dagen heel opvallend was, het commentaar op de actie met het glazen huis. Waarom geld naar het buitenland? Hier is ook armoede, waarom niet eerst eigen land? Ik begrijp wel dat de mensen zo denken en wat je in je eigen omgeving ziet en meemaakt blijft meer hangen dan de dingen die zich ver weg afspelen. Niet iedereen heeft het vermogen om over de grenzen heen te kijken. En dan speelt er nog een ding mee, mensen bij de Voedselbank voelen zich absoluut niet erkend door de gemeente en de politiek. Als je het probleem in eigen Voedelbankland erkent dan ben je haast wel verplicht om er iets aan te gaan doen. Je ziet het ook bij onze gemeente, laatst voor de uitgifte waren er nog fractievoorzitters bij ons op bezoek. Wij konden ons toch niet aan de indruk onttrekken dat ze de foto voor op de sociale media nog wel het leukste vonden van hun hele bezoek… Een handje meehelpen komt natuurlijk niet in de hoofden op, stel je voor dat je stropdas tussen een vouwkrat blijft hangen, lol. Voordat alle mensen komen dan zijn ze pleite want ja, de armoede zien en horen dat is bewust waarnemen en dan moet je er iets aan gaan doen. Al met al is het veiliger om de aandacht te richten op het buitenland en de mensen in ons eigen land in de kou te laten staan, ze lossen het zelf maar op. En als ze dan iets hebben gevonden om het zelf op te lossen en het staat ons niet aan dan maken wij weer wetgeving, heerlijk.
De cliënten van de Voedselbank komen de kerst wel door met voedsel en ik hoop al die andere mensen ook die niet in aanmerking komen voor een gratis pakket. Een huilende vrouw bij de Voedselbank getroost en haar samen met haar moeder het beste gewenst voor de kerstdagen, je hebt elkaar, wees je daar bewust van, mooier dan voedsel of cadeautjes, iemand die er voor je is, iemand die om je geeft, lach…