Kalkoen Cheese heeft gratie gekregen van de president in Amerika in het kader van de Thanksgiving. De kalkoen is familie van de kip en ik mag toch hopen dat ze hem getest hebben op vogelgriep en dat Cheese niet uit het kaaskoppen Nederland kwam. De naam doet het ergste vermoeden, lol.
En weer door met Parijs… Gisteren een reactie van iemand, of ik ook genoten had van Parijs, natuurlijk en op mijn eigen Ingrid manier. Een van de dingen in Parijs waar je echt niet omheen kon dat waren de zwervers, bedelaars en andere daklozen. Je had zelfs dorpen met hutjes aan de ring buiten de stad. Er stonden tentjes bij bruggen en zelfs onder de spijlen van de bruggen waren slaapplaatsen. Zelfs overdag lagen er mensen op de warmteroosters op straat. Je kunt wel wat verschillen waarnemen, er zijn mensen die (on)bewust tussen de wal en het schip in zijn gevallen en er zijn bedelaars die georganiseerd worden neergezet. Er zijn ook mensen die niet meer in de huidige wereld kunnen en willen leven en bewust voor de straat hebben gekozen. Iedereen op straat heeft zijn eigen verhaal. Zelfs vroeg in de avond lagen er al mensen op de trappen in de hallen naar de metrostations toe. Een mens is een mens en eigenlijk zou niemand op straat hoeven te slapen. Natuurlijk zijn alle straatverkopers en bedelaars niet prettig om naar te kijken maar je zult maar moeten overleven. Het is wel de bewuste werkelijkheid die je ziet als je de ogen open hebt. Niet alleen in Parijs, ook in Amsterdam, Brussel, Antwerpen en Lille, overal mensen op straat die moeten overleven. In het rijke Europa slapen de mensen ook gewoon op straat. Een man haalde bekertjes uit een vuilnisbak op de Champs-Élysées. Er was daar een kerstmarkt en de bekertjes kon hij dan weer inleveren. Of bij de winkels op de Champs-Élysées waar een Arabier naar buiten kwam en gelijk een bekertje voor zijn neus kreeg van een dakloze vrouw om er geld in te doen. Beelden die bij mij niet zomaar verdwijnen.
In Parijs waren we ook even in de Sacré-Cœur gaan zitten en we hadden het over de armoede op straat. Als er een god bestaat waarom laat hij of zij dan zoveel mensen buiten slapen? En waarom mogen mensen wel kaarsjes opsteken in de kerk tegen betaling en waarom mogen mensen er niet slapen in de nacht? Je kon ook op consult in een kantoortje in de Sacré-Cœur. We hadden de grappen weer snel verzonnen, niet geschikt voor de lezers van mijn blog. Iets met dat je daar wel naar binnen kon kijken in de kantoortjes. Er stonden ook nog kantoortjes leeg en ook daar hadden wij snel de oplossingen voor bedacht, ook niet geschikt voor mijn lezers. Iets met een advocaat er neerzetten. Er zaten trouwens wel wat daklozen overdag te slapen in de kerk, even veilig en warm. Een vrouw met wat kleding aan en open schoenen en haar overige bezittingen in een boodschappentrolley. Wat zou er gebeuren als al die mensen het geld van de kaarsjes eens aan haar zouden geven? Twee euro voor een waxinelichtje opsteken… En zo kwamen onze voeten wel tot rust in de Sacré-Cœur en onze breinen niet.