Ik was gisteren weer terug in eigen land. Dan denk je alles meegemaakt te hebben en dan kom je bij iemand die net terug was van een tuincentrum in Ter Aar. In het buitenland alles overwonnen en dan in eigen land alsnog de vogelgriep oplopen, leuker kon mijn dag weer niet beginnen.

Hoe het allemaal begon, lijkt mij beter. In het kader van wat doelen behalen, we stappen er open in, samen met een vriendin op reis gegaan. Gewoon laag budget, rugzakje bewust ingepakt en hoppa. We vertrokken met de buslijndienst vanuit Amsterdam. Een mooie door de weekse dag en allemaal mensen in de bus die niet hoefden te werken en net als wij waarschijnlijk vakantiedagen aan het opnemen waren… laat het vakantiegevoel maar komen. Het kost geen moer zo’n lijndienst en daarom waren onze verwachtingen ook niet hoog gespannen. Lekker veel beenruimte, in het midden van de bus en een chauffeur die alleen het hoognodige sprak door een microfoon. De bus halfvol en de meeste mensen waren alleen op reis.

We mochten in Brussel even pauzeren en genieten van de kantoorwijk van het Europese Parlement. Een zwerfster zat op een trap bij het station met een dekentje om haar benen heen, raar gezicht. Zal zij zich bewust zijn van de beslissingen die zo vlakbij haar genomen worden? Nog een stop en later in Lille gingen er een paar mensen uit en kwamen er een paar mensen bij in de bus. Goede buschauffeur en met de vlam in de pijp door naar Parijs. Ik zag het al aankomen, twee motoragenten voor de bus en later nog een die zwaaide. We gingen van de snelweg af en een compleet Frans douane team stond er om ons te verwelkomen.

Voor de beeldvorming: een doodstille bus, een chauffeur die verdween en zonder enige aankondiging sprongen er stevige mannen de bus in en om het nog leuker te maken kwam er een gigantische hond door het middenpad rennen. Het was netter geweest als er netjes door de microfoon was aangekondigd dat er een douane controle kwam met het verzoek om allemaal rustig te blijven zitten, niets van dit alles. De hond rook genoeg en gelukkig voor ons en in ons zicht. Het enge van zo’n situatie is dat iedereen in de bus een wapen kan hebben en in paniek kan handelen. En zo zaten wij dus in een doodstille bus met een hond die niet gek was. Cool zo’n hond, hij had alleen wat eerder de bus in moeten komen, lol. De hond gaf alles goed aan en alle bagageluiken boven ons hoofden gingen open want daar wilde de hond graag in, ook twee mensen vond hij erg leuk. Op alle loze ruimtes gingen ze kloppen en toen verdwenen ze even uit de bus. Het was doodstil in de bus. Wij hadden de neiging om de slappe lach te krijgen, niet doen in Frankrijk. Wel even zacht met elkaar zitten praten en we waren bang dat de hele bus uit elkaar zou moeten en ik had al spijt dat ik geen schroevendraaier in mijn rugzak had gestopt.

Toen kwamen ze weer de bus in en de hond ging weer aan de slag en er werd een zakje wit poeder gevonden op de vloer. Triomfantelijk werd het door een man omhoog gehouden. De man die erbij zat moest mee en kwam later weer terug, hij zat daar vast toevallig. En weer werd alles beklopt en toen ging de hond door het bagageruim onder ons aan de slag, bewust te horen. Mijn vriendin haar koffertje met slot stond er ook en later in de vakantie op de slotjesbrug in Parijs was de grap dan ook weer snel gevonden: we hangen slotjes liever aan onze koffer dan aan een brug, lol.

Tot onze verbazing mochten wij toch onze weg vervolgen na dit alles. Later vernamen we van een vriendin dat zij een keer uit de lijnbus moest en de chauffeur niet meer verder mocht rijden en zij op een andere bus moest wachten. Onze verwachtingen waren niet hooggespannen voor de busreis maar we kregen echt waar voor ons geld. Je zal maar met kinderen in de bus zitten of op vakantie gaan omdat je net een burn-out hebt gehad. Leuker kan je vakantie dan niet beginnen… en na je vakantie door naar slachtofferhulp, hoppa. Iedereen moet lekker zelf weten wat hij of zij doet maar wees je er bewust van dat jouw werk het vakantieplezier van anderen kan verknallen. En uiteindelijk stonden we dan in Parijs, vrij en met onze rugzakken, koffer en nieuwe geestelijke bagage erbij. Heerlijk dat vrij reizen in Europa.