Het is avond en donker en voor alle zekerheid doe ik nog mijn muts op en ik glip snel als een schim in het donker naar buiten. In de auto alle deuren dicht, niet tanken en met niemand contact maken. Bij mijn afspraak aangekomen, snel de auto uit en ik vlucht bij haar naar binnen toe. Leven in het donker van de welvaartsmaatschappij en bedreigd en aangevallen door mensen en hun producten. Bij mijn vriendin kan ik eindelijk uithuilen en ontspannen. Vertel maar Ing, vertel maar je verhaal, lucht op.
Voedselbank? Is toch voedsel of ben ik gek? We hebben in dit land Speelgoedbanken, Kledingbanken, Kringloopwinkels en voor al wat over blijft Stichtingen en andere goede doelen. Je struikelt erover in dit land. Bij onze Voedselbank hebben wij ook non food spullen, meestal niet te verkopen producten van bedrijven of van inzamelingsacties van scholen en bedrijven. We produceren zoveel wereldwijd dat we het niet meer kwijt kunnen, weeeehhhh. En de mensen kopen steeds weer iets nieuwer dan nieuw en zo komen al die spullen ook weer op straat, weeeeh. Zo langzamerhand is het idee aan het ontstaan dat mensen bij de Voedselbank ook geen non food spullen hebben. Misschien zelf aan meegewerkt maar het loopt nu volledig uit de hand, weeeeeh. Kijk, dat wij de mensen als extraatje met de feestdagen of verjaardagen wat cadeautjes willen geven komt vanuit onze goede harten. We hebben een paar aardige bedrijven die dat regelen en dan zou je zeggen punt. Nee, iedereen wil nu cadeautjes aanbieden aan de Voedselbank, weeeeh. Misschien kan een bedrijf wat paarden en wagens leveren zodat de mensen het mee kunnen nemen naar huis… Telefoontjes, mails en zelf op straat voelt het niet meer veilig, iedereen wil wat doen en wat kwijt, weeeeeeh. Zelfs cliënten van de Voedselbank willen acties beginnen en dan ben ik zeker gek als ik dan denk, ga eerst zorgen dat je bij ons vandaan komt of ga in onze Voedselbank kas helpen? Doe iets en breng een verandering teweeg, de verandering zit niet in meer spullen.
Ik kan er niet meer tegen en het gaat toch helemaal niet om cadeaus? Als iedereen nu eens mensen zou uitnodigen die alleen zijn met de feestdagen en ze aan tafel zou nemen, is toch veel meer waard dan cadeaus? Als iedereen zich eens van zijn medemens bewust zou zijn dan gaat de wereld toch veel blijer worden? Een dak boven je hoofd, voedsel en warmte en gezelligheid zijn toch meer waard dan cadeaus? Ik mocht ook mijn schoentje zetten van iemand en ik had net twee berichten binnen gekregen van mensen en dat het goed met ze ging, voor mij meer waard dan een schoentje zetten, dag schoentje. Overal in de wereld haten mensen elkaar, bewust of onbewust, kunnen niet met elkaar omgaan. Dat wil ik in mijn schoentje, dat mensen dat wel gaan doen, weehhhh.
Mijn vriendin sloeg een arm om mij heen en ik was het kwijt. We gingen weer lol maken en zonder weer in huilen uit te barsten kon ik haar opmerking bij het naar huis gaan wel hebben. “Het is ook goed hoe jij denkt maar het gaat je niet lukken als de mensen het zelf niet kunnen of willen inzien.” Tja, gewoon accepteren dus, lol.
In het donker, in de auto, naar huis toe, muziek op, troost, I did it my way.
I think it my way, schrijvend.