Ons land had de afgelopen maandag de landelijke herdenking van alle slachtoffers van vlucht MH17. Iedereen kon zijn verdriet delen. Wat moet je zeggen als mensen zitten te wachten op nog meer lichaamsdelen en een lichaam? Je kunt niets zeggen. Wachten tot er een streep onder het zoeken naar de lichaamsdelen komt en dan pas kunnen de kisten dicht en kan er iets worden afgesloten. Wachten tot iemand straks gaat zeggen: “wij hebben onze best gedaan en meer kunnen wij niet vinden.”  Een van mijn vriendinnen kijkt sinds het gebeuren geen nieuws meer op de televisie, ziek van het nieuws geworden, van al het gespin en gedraai. “Je weet nu hoe ze met je omgaan als Nederlander na zoiets.” Vertrouwen is moeilijk terug te winnen en er zullen weer goede herinneringen voor nodig zijn die de oude nare herinneringen verdringen. Eigenlijk snakken Nederlanders en de rest van de wereld eens naar iets goeds, een blijvertje. Zolang de herinneringen blijven zullen de slachtoffers niet vergeten worden. Ook afgelopen week, de herdenking van de val van de Berlijnse Muur. Herdenken, het is goed voor het samen gevoel. Mensen delen soms hun verhalen met mij, want die verhalen mogen niet verloren gaan. “Als wij er niet meer zijn, wie vertelt dan onze verhalen door?” Het is iets waar veel mensen zich zorgen over maken. Verhalen blijven zolang de herinneringen blijven. In de muziek, op schrift, in de kunst en overal. Herinneringen zijn verhalen, mooie en minder mooie verhalen. Het hele leven is een groot verhaal. De kunst is om vooral vooruit te blijven kijken, hoe moeilijk soms ook.

Snakken naar iets goeds… Bedrijven in Nederland, kom op! Ga een run veroorzaken op bedrijfsfeestjes, nu kan het nog onder de oude wet werkkostenregeling! Met zijn allen in polonaise het jaar uit! In het nieuwe jaar kan elke werknemer een budget krijgen, onder de drempel blijven anders betalen de bedrijven een eindheffing van 80% aan de belastingdienst. Stel je hebt als bedrijf een budget van 350 euro per jaar per medewerker. Je kunt hilarisch toestanden krijgen als je de personeelsleden een lijstje laat invullen met waar ze het bedrag aan willen uitgeven. Ben je ziek en wil je een bloemetje thuis van 15 euro, kruis dan 2.3 aan op de lijst. Wil je met een personeelsfeest ook je vrouw meenemen, zet een kruis bij 3.1 bij 300 euro op de lijst. Drinkt zij alleen water, kruis dan 3.2 aan van 250 euro. Als je vrouw 2 appeltaarten kan bakken en meenemen, zet een kruis bij 3.3 op de lijst bij 225 euro. Werknemers gaan net bedrijfsauto’s worden, lol. Je eigen registratie app met waar je het bedrag aan uitgeeft. Nieuwe computerprogramma’s, allemaal werkgelegenheid en minder werk voor de horeca, evenementenbureaus en bloemisten etc.  En wat nou als iemand na een half jaar uit dienst gaat en het personeelsfeest is net geweest van 300 euro van zijn budget van 350 euro.Wie gaat dan het al te veel uitgegeven bedrag van 125 euro betalen? En wat doen we met leerlingen en extern personeel, moeten zij hun eigen feestje betalen? Het is allemaal weer te leuk zo’n nieuwe wet en de bedrijven zijn er weer druk mee. Natuurlijk was het nodig omdat de mensen met alles aan de haal gingen, alles kon immers. Alleen is de wet bedacht toen het financieel nog lekker ging in Nederland en de veranderingen volgden elkaar razendsnel op. De meeste bedrijven zijn zelf al gaan bezuinigen op alle extra dingen voor het personeel. Zou de tijd de nieuwe wet al vooruit gelopen zijn?