Ik heb even vrij, vakantie noemt men dit. Ik noem het gewoon verplicht dagen opmaken en mijn vriendinnen noemen het zorgverlof. Het laatste als grapje omdat bijna iedereen in de ellende zit en ik mijn licht dan maar weer eens laat schijnen op de ellende. Gisteren even mijn vriendin naar haar auto gebracht om de spullen eruit te halen na haar ongeluk. Auto was niet veel meer en zij wel gelukkig. De airbag was niet uitgegaan omdat de airbag dacht dat het niet nodig was. Wij samen denken nog steeds dat het wel nodig was geweest maar van de zelfdenkende airbag verlies je het gewoon. En waarom zouden wij nog zelf bewust nadenken, nergens voor nodig toch als de airbag kan denken? Meegaan in het nu, hoppa.
Ik was de afgelopen dagen ook weer eens in een winkelcentrum, zolang ze bestaan lekker doorheen lopen, leuk voor de herinneringen voor later. Mag alsjeblieft de zomerkleding weer terug in de winkels? Seizoenskleding is zo van vroeger. Toeristen uit warme landen willen souvenirs en gaan echt geen warme truien meenemen in hun koffer. Ook als je bijvoorbeeld zelf met de feestdagen naar een warm land gaat dan is het wel handig dat er nog zomerrokjes en korte broeken en slippers in de winkels te koop zijn. Wie gaat de eerste winkelformule met alle jaargetijden eens brengen? Als je trouwens de hoeveelheid aan kleding nog zag van vorig jaar winter dan schoten de wintertranen je in de ogen. Helemaal hilarisch zijn tegenwoordig de boekenwinkels zonder boeken. Ik was er laatst in een en die winkel was echt op boek na dood. Ik voelde mij net Miss West in Terugblik uit het jaar 2000 van Edward Bellamy…
Het absolute hoogtepunt waren de andere bezoekers in een restaurant, de leukste zal ik er eens uitvissen. Een stel die zo geschat net met pensioen waren en wat doe je dan, je gaat ergens gezellig een kopje koffie of thee drinken, genieten. In het nu hoort daar dan het volgende beeld bij… Man en vrouw tegenover elkaar en het is stil, geen gesprek. De vrouw zit met de mobiel voor haar neus een spelletje te doen. De man zit met een pen een puzzel te maken in een puzzelboekje. Heerlijk genieten in een restaurant samen. Ik zie dan een beeld voor mij van een keurig huisje met een keurig aangeharkte tuin. In het huisje een paar makkelijke fauteuils en een bank en in de keuken een koffiezetter en een waterkoker. Er is een welgevulde koektrommel aanwezig en de verwarming staat op twintig graden. Op de bank zit een man een puzzel te maken in een puzzelboekje, met een kop verse koffie naast hem. Op de fauteuil tegenover hem zit de vrouw op haar mobiel een spelletje te doen met een vers gezet kopje thee naast haar. Af en toe gaan de handen naar de koektrommel en het enige geluid in de huiskamer, het geluid van koekjes die vermalen worden tussen een kunstgebit. Heerlijk genieten thuis samen. Ik moest even denken aan een mooi televisiemoment van afgelopen week. Maarten ’t Hart aan tafel met tegenover hem een man die het had over sparren. Maarten begreep niet waar de beste man het over had… Praten, sparren, het zal toch niet verdwijnen in de toekomst?