Als de waarheid niet gevonden wordt maar gemaakt wordt dan haalt de tijd de waarheid wel weer bij. En als de waarheid niet gezien mocht worden of er niet over gesproken mocht worden ook dan haalt de tijd de waarheid weer bij. Sommige dingen komen nooit uit en dat is best wel jammer voor de boeken en de geschiedenis. Je zou van geschiedenis bewust kunnen leren in het nu. Aan de andere kant, willen de mensen nog wel leren in het nu? Wie boeit alles nog als ikke het belangrijkste is? Als je het pestincident in ons land weer neemt van de vorige week dan lijkt het wel alsof echt niets aankomt. Een week tegen het pesten en aandacht op mijn blog ervoor en het haalt allemaal niet veel uit. Iedereen hobbelt lekker door in de wereld en als je wat terug duikt dan zie je dat het in deze en in de vorige eeuw altijd zo is geweest. Iemand deelde de afgelopen tijd zijn kennis met mij en hij was blij dat ik er iets aan had voor het nu. Mooie documentatie ook, waar niemand het bestaan en het belang bijna meer van weet of inziet. We leven in een wereld waarin alles gedigitaliseerd gaat worden. Een persoon en als je mazzel hebt een team, beslissen wat er gedigitaliseerd gaat worden en bewaard gaat blijven en wat er zonder scannen de papierbak in kan. Soms gooien onwetende mensen (externe inhuur mensen bijvoorbeeld) dus een heleboel kennis van vroeger weg om u tegen te zeggen. Er zijn ontzettend veel veranderingen op komst voor de komende jaren maar moet je het nu dan gaan opbouwen zonder kennis van vroeger? Het wiel steeds helemaal opnieuw uitvinden?

Als ik kijk naar mijn eigen oude huwelijk dan heb ik de personen en voor mij belangrijke dingen eruit meegenomen en ik ben van daaruit in het nu weer begonnen met nieuwe dingen opbouwen. Je kunt geschiedenis niet uitwissen, wel er positief mee omgaan en ervan proberen te leren. Zelfs in de oorlogen worden belangrijke dingen bewaard om ze aan de volgende generaties te laten zien en lezen. Misschien is dat niet meer van het nu en kunnen we leven zonder geschiedenis? Gewoon de delete knop aanzetten en weer vrolijk verder gaan? Ik zie aan oudere mensen dat dit niet zo is, de geschiedenis haalt ze altijd weer bij op hun oude dag. We kunnen alles maken in deze wereld of we denken dat we het kunnen maken. Alles beheersen is een ander verhaal. Je zag het in Utopia op de televisie, de mensen gingen gewoon weer hun oude wereld maken. Als ik naar mijzelf kijk, ik voel mij bijna overal thuis en ik kan overal slapen, een rugzakje mee is voldoende. Het is wel lekker om dan eten te hebben, waswater, een dakje voor de nacht, warmte en wat geld. Eigenlijk wat alle mensen waar dan ook ter wereld als basis willen hebben. Een veilige plek zou dan misschien nog voor alles gaan en de rest komt dan wel weer.

De hele clou van het verhaal is misschien wel dat we door de eeuwen heen eigenlijk niet zoveel verandert zijn en de geschiedenis leert ons ook dat er dan altijd weer ergens een nul punt gaat komen. Iemand zit misschien toch wel ergens naar ons te kijken en die ziet ons steeds opnieuw proberen om iets van de wereld en het leven te maken. Wat zal die dan lachen en een lol hebben zeg!