Ik voel mij steeds onveiliger op straat. Waar komt dat gevoel toch vandaan? Ik liep de afgelopen dagen weer eens tegen twee mensen aan met een koksmuts op. Een boek waarin een diëtiste en een kok voor de haastige mensen gezonde recepten hadden gezet en of ik belangstelling had. Ik verwoorde het dan nog netjes: “nee ik kan zelf bewust nadenken en ik heb zo’n boek niet nodig, bedankt.” Een paar meter verderop stonden wat mensen met papieren kranten. Omdat ik weer een onveilige zone voelde aankomen, bewust de andere kant op gekeken en hard doorgelopen. Ik lees online en ik wil voor de verdieping nog wel eens een losse krant kopen, zelf bewust voor gekozen en over nagedacht. Ook geven mensen mij soms hun oude papieren kranten en ik kom zo gratis aan de papieren kranten. Ik zag even verderop mensen staan met groene mutsjes op en een display met papieren vellen. Ik keek links en rechts maar er was geen enkele uitwijkmogelijkheid. Dan maar de gevarenzone in en snel doorlopen, helaas te laat. Ik riep al voordat de mond van mijn tegenstander ook maar open kon gaan: “nee, bedankt.” Waar bedankte ik eigenlijk voor, vroeg ik mij dan later weer af? Eenmaal thuis gekomen kwam de echte klap pas. Het besef dat ik voor onze Voedselbank ook af en toe bij een supermarkt sta om de mensen te vragen om voedsel te doneren. Ik werk dus zelf mee aan dat onveilige gevoel op straat. De volgende keer toch maar eens aan de mensen vragen hoe zij mij ervaren, lol.
De apotheek is nog zo’n onveilige plek, hilarische bewuste verhalen. Een praatje maken met de apotheker is er niet meer bij. Vroeger durfde je nog wel eens te vragen: “zal het gaan regenen?” Of: “moet ik een parkeerschijf zetten?” Nee, die tijd is over want voordat je het weet betaal je zes euro voor informatieverstrekking, lol. Je komt tegenwoordig binnen en trekt een nummertje en zegt als je aan de beurt bent je adresgegevens en geboortedatum en zegt verder op alles nee en je verlaat zo snel mogelijk het pand. Gedag zeggen is er ook niet meer bij want voordat je het weet heb je een ’tot ziens’ van zes euro aan je gipsbeen hangen, lol. Nee, dan liever naar de veilige drogisterij waar de klantvriendelijkheid nog hoog in het vaandel staat, gratis. Iemand gaf mij nog een mooi bewust verhaal, de moeite waard! Bij de dierenarts krijgt ze drie euro korting als ze het oude doosje meeneemt om herhaalpillen voor het huisdier op te halen. Bij navraag waren dit anders de kosten voor doosje en etiket. In het kader van de besparingen in de zorg een wereld idee! Mensen gewoon de medicijnen meegeven in de strip in het oude doosje. Op de strippen staan ook de ten minste houdbaar tot datums, ik zie het probleem niet. Het is even bewust anders denken en het scheelt verpakkingsmateriaal. Als het bij dieren kan, waarom bij de mensen niet? En in plaats van al die pillen in blisterverpakking (plastic) een tafel in de apotheek waar iedereen zelf zijn pillendoos kan vullen vanuit glazen pillenpotten. Een in de vut zittende verpleegster met energie over controleert de doos en iedereen gaat happy naar huis. Het zou zo mooi kunnen zijn allemaal.