Bij de Voedselbank zijn wij allemaal druk bezig met de Wereldvoedseldag van aanstaande 16 oktober. Er zijn bij ons restaurants waar je een tafeltje kunt boeken met een speciaal menu samengesteld uit producten die mensen ook in de voedselpakketten aantreffen. Het geld wat wij hiervan krijgen, daar worden o.a. weer vlees en vis van gekocht voor onze cliënten. Op scholen worden ook acties gehouden en er wordt bewuste voorlichting gegeven aan de kinderen over de Voedselbank. Helaas is de bewuste werkelijkheid dat heel veel kinderen zonder eten op school komen en zitten. Het geeft mij altijd hoop als ik zie dat er zoveel mensen zijn die goed willen doen voor een ander. Hoe kan het eigenlijk dat wij in een ontzettend rijk land zo bezig zijn met armoedebestrijding? En niet alleen in ons eigen land, waar nood is in de wereld daar zie je altijd ook weer Nederlanders die daar helpen. Denk ik erg negatief, als ik denk dat sommige mensen niet meer geholpen kunnen worden?

Ik merk het in mijn eigen leven en ik ben eerlijk gezegd een beetje klaar met alle mensen die voorthobbelen in haat en woede. Daarin schuilt een hele grote valkuil. Help je liever mensen die zelf willen en waar de kans op succes groot is, dan de mensen die blijven hangen in haat en woede? Als iedereen zo denkt dan laat je dus een groot deel van de mensheid voorthobbelen in haat en woede en dat is niet goed. Maar als de boodschap niet aankomt? Bij steeds meer mensen komt de boodschap niet aan en dat voelt als een bodemloze put. Bijna altijd is die bodemloze put te herleiden naar de dingen die meegemaakt zijn in het leven. Lichamelijk en/of geestelijke mishandeling, oorlog, hongersnood, verslavingen, ziektes, overlijdens, beperkt verstandelijk denkvermogen en ga zo maar door. Mensen in een gedragspatroon, bijna niet te doorbreken. Generatie op generatie groeit zo op met zijn eigen niet verwerkte trauma’s. En zelfs als ze wel verwerkt zijn dan blijft er altijd verdriet. Hoe kijken de kinderen van nu bij de Voedselbank later terug op hun jeugd? Wat gaat de invloed hiervan op hun gedragspatroon worden?

Veel mensen vragen aan mij wat ik van de toestanden in het Midden-Oosten denk. Ik denk persoonlijk dat het te laat is. Ik herhaal mijn mening, de mensheid is zichzelf aan het vernietigen en de aarde zelf gaat de rest doen. Ik heb grote bewondering voor alle mensen die proberen om de haat en de woede te bestrijden. Mensen bewust maken van dat het ook anders kan is nooit verkeerd, ook als je niet helemaal zeker weet of anders wel het goede is. Je hebt het dan wel geprobeerd. Ik zou elke dag wel kunnen schrijven: mensen ga het anders doen, ga leven, ga genieten en de wereld beter maken, denk positief. Zolang ik uit de put geen enkele weerklank hoor dan ben ik een roepende in de woestijn. De mensen zullen wel denken: die is gek om een beetje in die put blijven roepen. Jammer dan, ooit komt de dag dat er geluid terug gaat komen en dan komen er een heleboel geluiden mee naar boven. Uit de put komen dan allemaal mensen naar boven en die zien voor de eerste keer in hun leven het licht. Ik zie dat licht waarschijnlijk dan even niet meer door mijn eigen tranen heen.