Het mooiste cadeautje was wel dat mijn collega’s bij de Voedselbank zeiden: “wij leren van jou om niet te snel over de mensen te (voor)oordelen.” Blijer konden ze mij niet maken en het blijft altijd moeilijk om niet te (voor)oordelen. Ik ben bijna continue op pad geweest en ik heb ook mensen bewust gemaakt van dat ze niet alleen zijn. Heel erg veel mensen zijn alleen en voelen zich alleen. En toch is er maar een iemand die zoiets kan opheffen, dat ben jezelf. Echte vrienden en vriendinnen zijn echt op een hand te tellen en ik ben zelf heel rijk dat ik zulke mensen om mij heen heb. Als je blij bent met jezelf dan kun je de hele wereld aan en zelfs alleen. Soms verneem je fantastische ideeën en een ervan wil ik best delen. Zo zetten steeds meer mensen een bakje in de gang bij de jassen. Als er dan bezoek komt dan kan daar de mobiele telefoon in gedaan worden. Zo kun je gezellig een avond met elkaar praten en naar elkaar luisteren zonder de ruis van een mobiele telefoon. Een van de dingen van het opheffen van eenzaamheid, naar elkaar luisteren en met elkaar praten. Elkaar met dingen helpen, samen, zou dan een mooi gevolg kunnen zijn.
Bij onze Voedselbank kwamen de dozen met geld binnen, drop geld dan. Met een dorpsfeest hadden alle mensen zakjes Muntdrop ingezameld voor ons, vanuit de harten gegeven en altijd goed! Niet gezond maar wel lekker genieten… Hadden de mensen toch nog wat lekker geld om op te eten en loonbeslag op Muntdrop bestaat gelukkig niet… Als extraatje kregen we ook nog wat chips en voor het tegengewicht kwam iemand komkommers brengen. Vanuit de kas kwamen er sla, tomaten en bonen en zo kwamen de vitamientjes toch wel binnen.
Samen met een collega nog twee sollicitatiegesprekken voor een nieuwe medewerker gehouden. Mensen alleen en buiten het arbeidsproces. Vrijwilligerswerk doen om onder de mensen te komen en met de hoop om door te stromen naar een echte baan. De sollicitanten waren Nederlanders en niet geboren in Nederland, klinkt veel vriendelijker. Ik kijk daar echt nooit naar, ik kijk naar de persoon zelf en hoe de persoon is. En past de persoon in ons team, kan de persoon een waardevolle aanvulling zijn. Wat gewicht kunnen optillen, luisteren, inleven en lachen zijn bij onze Voedselbank erg gewenst. Een sollicitant sprong eruit en dus is het de moeite waard om deze persoon een kans te geven. Leren van elkaar en samen.
Het ging ook nog even over de kinderopvangtoeslagen die de mensen teveel hadden ontvangen. Het is een beetje hetzelfde verhaal als met de woekerpolissen. Als je niets begrijpt van wat je krijgt of waarvoor je tekent dan is het aan de verstrekker ervan om duidelijker te zijn. Je kunt niet verwachten dat iedereen het niveau of de kennis heeft om alles te begrijpen. Ik verneem nog steeds verhalen van mensen die proberen om een toeslag stop te zetten en dat het gewoon niet lukt. Soms pas na drie jaar gaat de blauwe dienst dan geld terugvragen. Je moet heel sterk in je schoenen staan als je dan het geld niet hebt opgemaakt. Onbewuste mensen bewust naar schulden toesturen is niet lollig.