Er was in het nieuws dat de minister 6,5 miljoen gaat geven voor noodhulp aan Irak. De reacties van de mensen in het land hierop waren heftig. De gemiddelde reactie kwam er op neer dat eigen inwoners voor moeten gaan. Ik dacht daar nog eens over na en voor 6,5 miljoen kocht een bekend stel een huis in Londen. Dus 6,5 miljoen is een huis in Londen. De 6,5 miljoen aan noodhulp in Irak gaat onder andere naar dekens, jerrycans, kookplaten en medische hulp. Als de mensen op de televisie horen en in de bladen lezen dat een bekend stel een duur huis koopt in Londen dan vinden zij dit allemaal leuk voor hen. Kwijlend hangen zij boven de foto’s van het huis en de stille hoop is toch dat zij hopen dat het stel uit elkaar zal gaan en er nog een smeuïge echtscheiding aan zit te komen. Er is natuurlijk wel een verschil, het huis is gekocht van hun eigen geld. (En soms nog een hypotheek…) Zo’n stel maakt muziek en ze geven optredens en dus maken ze de mensen blij. Je krijgt het gevoel dat je er iets voor terug krijgt en gunt ze dus dat huis. Indirect betaal je dus ook mee aan hun huis door hun muziek te kopen. Een vrije keuze om die muziek te kopen. En dat maakt denk ik het verschil. We gunnen een ander best wel iets als we het gevoel hebben dat het onze eigen keuze is om ergens geld aan uit te geven. Niet voor niets zijn die massale donatieacties zoals het Glazen Huis zo’n succes. Je mag zelf geven en dat maakt het verschil en dan is het niet erg om te geven. Zou het dus niet beter zijn om ontwikkelingshulp af te schaffen en dat geld rechtstreeks te besteden aan de eigen inwoners? Misschien is het de hoogste tijd om ook met ontwikkelingshulp zelfredzaam te worden wat betreft het uitgeven ervan? Alleen voor het gevoel van de Nederlander?

Moet de Nederlander natuurlijk wel zijn koopkracht behouden om zelf te kunnen schenken aan goede doelen. Ik ken veel mensen die moeten rondkomen van 40 euro per week voor de aanschaf van primaire en secundaire levensbehoeften. Een koopkracht van 0,25% erbij is dus een oud dubbeltje van vroeger erbij per week. Ik mag hopen dat die 0,25% per week is… Wat koop je tegenwoordig nog voor een dubbeltje? Waarschijnlijk een kerstbal bij de Kringloopwinkel. En als je doorspaart het hele jaar dan heb je aan het einde van het jaar een boom vol met ballen.

Ik ben gelukkig niet alleen met al mijn gedenk, ook de EU denkt mee. Ik ga vandaag eens even met mijn stofzuiger praten, vragen hoe hij erover denkt dat ze in de EU hebben besloten dat hij en zijn maatjes het land uit moeten. Ik ga vast horen naar welk land hij zelf wil, in het kader van de zelfredzaamheid van de ontwikkelingshulp…