De aarde beeft en scheurt en is gewoon helemaal klaar met al die mensen die de aardbol verpesten. Doen de mensen het zelf niet dan doet de aardbol het wel, makkelijker kan het niet. Ik weet nog wel wat plekjes op de wereld waar een grote scheur in de aarde die wat mensen wegvaagt erg leuk zou zijn. En zou het niet fantastisch zijn als we in september of oktober al de eerste sneeuw in Nederland zouden hebben? Prachtige donkere luchten de afgelopen dagen en lekkages door regenval zijn weer zo 2014. Ik kan in geen huis of winkel meer komen of ze hebben lekkage bij heftige regenval. Veel mensen hebben zoiets in hun leven nog nooit meegemaakt. De tijd klopt niet meer en je kunt van 4×3 iets heel anders maken, het is grappig.
Ik had zelf ook een lichtelijke beving afgelopen weekend. Een van de zoveelste verhalen vanuit het veld over de zorg. De hele term zorg moeten we misschien ook eens aanpassen. Zorg is voor heel veel dingen niet meer het juiste woord. Met twee personeelsleden in de nachtdienst op een afdeling staan met ruim 70 bejaarden. Je rent je suf en tegen de ochtend komen alle dementerenden in beweging en is het niet meer in de hand te houden. Zo kan het gebeuren dat iemand valt en iets breekt en twee keer raden wie het dan gedaan hebben… Personeel wordt geacht geen mening te hebben en niet te klagen en dat doen ze dan ook op het werk maar niet. Het ergste is dat de familie zich vaak onbewust is van de praktijk. Laatst een verhaal dat iemand zijn vader zo uit het verzorgingshuis had geplukt toen de erbarmelijke omstandigheden hem duidelijk werden. Je vader die vroeger in de oorlog gewonden mensen hielp en de mensen met liefde verschoonden en nu zelf met een luiere aan de hele dag op bed moest liggen. Doorligplekken en andere ellende, bewust naar huis met die man. En er is niemand die ook maar echt iets doet voor het personeel op de werkvloer en de patiënten in de zorg in deze gevallen.
Ik stond zaterdagochtend weer voor de Voedselbank bij een supermarkt om voedsel in te zamelen. Ook hier emotionele bevingen van de mensen die kwamen. De meeste mensen gaven allemaal iets en vooral omdat het voor eigen land was, zegt ook al heel veel. Is dat het oranjegevoel wat mist of willen wij toch iets anders zien? De gaarkeuken van vroeger, daar ging het ook over. De meeste mensen zijn veel dingen beu maar te druk bezig met hun eigen situatie en overleven om daadwerkelijk iets te doen. Aan het einde van de dag waren er weer 45 goed gevulde kratten met o.a. eieren, kaas, boter, puree, broodbeleg, melk, rijst en macaroni. En 85 euro in de collectebus. Samen, met een groot team van vrijwilligers die allemaal op hun vrije zaterdag de moeite namen om iets voor een ander te doen. Voedselbankpetjes af…