De oudere werknemer in de huishoudelijke thuiszorg legt het loodje. Ze moesten er al uit omdat ze te duur waren en nu lost het probleem zich via een niet humane weg vanzelf op. De mensen krijgen minder uren aan huishoudelijke hulp en zo kan het gebeuren dat je drie of vier adressen op een dag gaat krijgen, in plaats van twee. Dat is dus drie of vier keer zwaar huishoudelijk werk doen. Het ziekteverzuim schiet omhoog, bewust van. Ook ben je echt niet goed wijs dat je iemand met MS, zonder familie, de helft aan het aantal uren voor huishoudelijke hulp gaat geven. Mensen kunnen echt niet meer logisch nadenken… Ik zie dat veel alleenstaanden ouderen en zieken aan alle kanten in de ijskou worden gezet. Niemand die ze uit die kou komt halen, ook veel kinderen niet. De kinderen moeten zich echt doodschamen dat ze alleen maar bezig zijn met leven en soms maar twee keer per jaar bij hun oude ouders komen. En als je dan niet vaak komt om oud zeer of verklaarbare redenen, zorg dan toch dat ze de juiste zorg krijgen, bewust van.

Zelfs mensen van mijn leeftijd hebben het er al over: “ik wil echt niet meer oud worden als ik echt iets ernstigs ga mankeren.” Wie had ooit kunnen denken dat we deze omslag zelf zouden gaan maken? Geen prijsplafond in de zorg voor nodig. Ik vraag mij dan ook af of alles wat nu wordt uitgevonden om levens te verlengen wel toegevoegde waarde heeft. Gaan we naar een tijd toe dat er boven de vijftig jaar niets meer aan je gedaan gaat worden? Ook omdat de persoon dit zelf niet wil? Moeten we ons gaan richten op de kinderen en alles onder de vijftig jaar die ziek zijn, om hun levens wel te verbeteren? Het leeft enorm en ik ben mij daar bewust van. We kunnen met de kennis van nu steeds ouder worden en daar is geld voor nodig. Als er geen geld voor vrij gemaakt gaat worden dan worden we dus niet meer oud. Ook een manier om de bevolkingsgroei terug te dringen, maar zeg dan eerlijk dat dit het doel gaat worden.

Dingen veranderen in de wereld en in ons land en het blijft de vraag of wij dit samen kunnen opvangen. Ik leef en ik geniet in het nu maar ben mij ervan bewust dat we met heel veel dingen terug gaan naar vroeger. Zijn het goede dingen van vroeger die we vergeten waren dan is er niets mis mee maar zijn het slechte dingen dan vergeten we vooruit te kijken en gaan we het bewust niet redden.