Eens dan komt de dag dat we gaan betalen voor het inademen van lucht. Bij de Voedselbank hadden we het gisteren over iets anders. Eens dan komt de dag dat je inkomstenbelasting gaat betalen over je voedselpakket… Hoe wij hierop kwamen? Laat ik beginnen bij het begin, het hoofddoel van De Voedselbank is en was om mensen tijdelijk te ondersteunen met voedsel. Opgezet door vrijwilligers die samen en recht vanuit hun hart de mensen helpen in moeilijke tijden. Ik heb er al een keer over geschreven, de Voedselbanken groeien zo snel dat het eigenlijk betaald werk zou kunnen zijn. Het zijn hele organisaties geworden. En het lijkt wel alsof we bij groei weer regels nodig hebben in dit land. Zonder regels kunnen wij niet, we zijn er dol op, kunnen we lekker alle onzekerheden uitsluiten en alles dichttimmeren.

Zo is ook De Voedselbank bezig met een certificering. Opeens hebben we lijsten gekregen waarop we moeten bijhouden wat iedereen brengt, datum van uitgifte etc. Je krijgt zo de zotte situatie dat iemand wat pruimen komt brengen in een koelbox vanuit de eigen tuin en dan moet je noteren hoeveel dozen of kratten en op welke datum ze inkomen en uitgaan. Gelukkig hoeven we nog niet alle pruimen te tellen dan… Ook hoeven we nog niet te noteren uit wat voor grond ze komen en welke bestrijdingsmiddelen er zijn gebruikt. Ook hoeven ze nog niet voorgeproefd te worden. Ik wil alleen maar aangeven dat we een beetje aan het doordraaien zijn met zijn allen in dit land. Timmer de timmer en we timmeren alles dicht en zo timmeren we ook de vernieuwingen dicht. Het is toch wel prettig dat ik niet de enige in dit land ben die zich hiervan bewust is. Gaat denken met de kleur van je hart verdwijnen?

Hebben we het nodig dan al die regels? Zijn de mensen zo dom dat niemand meer zelf bewust kan nadenken? Als je weer de overproductie zag bij onze Voedselbank, dan zou ik deze vragen met ja beantwoorden. Jammer dat we nog niet zover zijn dat we verstand kunnen produceren, laat die overschotten maar komen. We hadden gisteren een paar zakjes met kruiden waarop niet stond wat het was. Samen  hebben we staan ruiken en we konden ze allemaal thuisbrengen en anders waren we gewoon gaan proeven. Bewust je zintuigen en verstand gebruiken en dan kom je een heel eind.