Nederland had gisteren een waardige rouwdag, mooier kon het niet en zelfs de zon scheen. De beelden van de rouwstoet gingen de hele wereld over en Amsterdam was even wit van vrede en nagedachtenis. Ik vind dat we ook wel eens even stil mogen staan, bij alle mensen achter de schermen die dit alles mogelijk maken en heel hard werken. Heel Nederland zet zijn beste beentje voort. Ik hoorde gisteren op de radio het mooie nummer van De Steen. Er is met deze gebeurtenis een steen verlegd in Nederland en de stroom ervan hou je niet tegen.

Vandaag komen er weer lichamen van slachtoffers terug naar huis, naar Nederland. Het eerste doel is bijna bereikt, de lichamen van de slachtoffers naar huis toe brengen. Voor de nabestaanden gaan het allemaal stapjes worden in een lang rouwproces. Het diplomatieke spel is inmiddels ook al volop in beweging gezet. Het gaat nu vooral om wie en waar. Wie zat er aan de knop van de lancering van de raket? En waar is het bewijsmateriaal? De waarheid zal zoals bij veel zaken wel weer ergens in het midden eindigen.

Ik kreeg vanmorgen een artikel van mijn vriend Roel van Duijn. Vandaag in Trouw schrijft hij over dat de Oekraïense strijd is nu onze strijd geworden. Het gaat ook over nog een w vraag, wie levert al die wapens aan de separatisten? Iedereen heeft de mond vol van Rusland, met het gevaar voor tunnelvisie. Er zijn meer hondjes die Fikkie heten… Het zou voor heel veel mensen eens goed zijn om eens wat meer links en rechts te kijken. En zonder in complottheorieën te belanden, ik denk gewoon logisch na, het is het tweede toestel van Malaysia Airlines, toeval kan en toeval kan ook niet.

Zoals bij zoveel moorden, ongelukken en oorlogen, de waarheid ligt heel vaak in het midden. Helaas en moeilijk te verteren voor een ieder die erbij betrokken is of was. Feiten, denkwerk en geen aannames, zo kom je het dichtst bij iets wat op de waarheid lijkt.