Vandaag weer even op de denkfiets. Stel, ik ga een fietsenwinkel beginnen. Ik neem mijn broer aan voor in de winkel en ik laat mijn zus de administratie doen. Een vriend met een eigen bus, gaat de fietsen ophalen bij de mensen. Een andere vriendin maakt de software. De kinderen van een andere vriend helpen in het weekend. Ik laat de boekhouding door een andere vriendin doen. De reclame doet een goede vriend. En bij de bank krijgen we krediet omdat een goede vriendin daar werkt. Heel simpel door de bocht met de fiets… Op een verjaardag zie je elkaar dus allemaal en heb je het veel over de winkel. Niets mis mee. Het tweede jaar zie je elkaar nog steeds op alle verjaardagen en feesten en heb je het veel over de winkel. De winkel draait goed en je neemt nieuwe mensen aan vanuit je bestaande netwerk. En zo gaat dit jaren door. Je blijft dus in dezelfde kring doordraaien. Het kan goed gaan. Je kunt ook de boot, ehh fiets, volledig gaan missen. Doordat je geen enkele feedback van buitenaf krijgt kun je dingen als heel normaal gaan zien. Je bent je eigen netwerk. Ook staat tijd niet stil en kunnen de markt en de mensen veranderen.
Simpeler kan ik het niet uitleggen. Je kijkt met alle mensen dezelfde kant op en kunt zo dingen gaan missen of als normaal gaan zien. En dat is er nou aan de hand in Nederland en in andere landen. Het wordt nog een stukje erger als er maatschappelijk belang bij betrokken is of geld van andere mensen bij betrokken is. Je kunt dan sorry zeggen…
Netwerken mag dat nog? Op zich is er niets mis met netwerken, het kan je blik verruimen. Het is ook goed om eens met een ander vernieuwend bedrijf of persoon in zee te gaan, buiten het bestaande netwerk. Het gaat meer om de ethiek en de verhoudingen tussen klant en geld. Zonder klant geen geld maar bewust over de rug van de klant geld is weer geen winst. Je kunt je ook afvragen of maatschappelijke behoeften, zoals zorg en pensioenen, bedoeld zijn om winst uit te creëren.
Je kunt cirkels gesloten houden en je kunt de cirkel open zetten om nieuwe mensen een kans te geven. En toch denk ik dat het besef niet op tijd gaat komen omdat we na sorry, weer op de oude voet of fiets verder gaan. Gelukkig is er dan altijd nog het nul punt en kun je weer helemaal opnieuw beginnen, ook een cirkel.
Mag ik dan Ingrid zijn, aan het begin van de cirkel en in het nu? Met een basisloon en geen onkostenvergoeding, ontslagvergoeding, vertrekbonus of wachtgeld. Mocht ik niet meer bevallen of er is een beter iemand dan zoek ik weer iets anders…