Altijd als wij naar Nijmegen rijden moet ik denken aan het nummer van Frank Boeijen, Kronenburg Park. Maar we zijn dit weekend niet in het Kronenburgerpark geweest. Wel in Nijmegen en omgeving. Ik heb verschrikkelijk gelachen om een clubje huisvrouwen in het centrum van Nijmegen die bewust hun eigen broodjes mee hadden genomen om geld uit te sparen. Een mooi viertal en ze waren inderdaad nog opgegroeid in de tijd dat je eigen brood op een bankje opeten heel gewoon was. Het viel mij trouwens op dat veel winkels leeg waren en dan bedoel ik dus leeg met klanten. Tja, je hebt iets nodig of niet nodig. En als ik moest kiezen tussen de zorgpremie betalen of een nieuwe stoel kopen, dan kies ik toch voor de zorgpremie. Ik kan altijd nog op een sinaasappelkistje zitten.
Om niet aangezien te worden voor de pooier met zijn hoer, hebben we maar niet in een hotel overnacht. Een gezellige B&B geboekt voor een normale prijs. De eigenaren van deze B&B hadden 35 jaar een boerderij, maar moesten weg i.v.m. een nieuwbouwproject. Ze waren al op leeftijd en hadden niet meer de puf om er heel erg tegen te protesteren. Het woonhuis mocht blijven staan en na een grondige renovatie hiervan, hebben ze nu een B&B. De zonen hebben nog wel elders een boerderij dus de boerenlucht kunnen ze nog af en toe opsnuiven. Later dit weekend zat ik nog met iemand te filosoferen hierover. We kwamen op: huizenbouw is goed indien nodig, maar boeren zijn ook nodig. Laat het niet zo zijn dat al ons eten straks uit het buitenland moet komen en wij hier een voedseltekort creëren. Aldus, gedust en dus…….bewust……
En dan vandaag naar de Zündapp onderdelen beurs in Wijchen geweest. Voor alle jongere vrouwen onder ons, een Zündapp is een brommer of motorfiets van vroeger. Je vind ze niet in de winkels in de P.C. Hooftstraat maar bij de Zündapp liefhebbers thuis of nog in een enkele speciaalzaak. Je hebt ook de Kreidler brommer of motorfiets. Mijn wiegje stond bij wijze van spreken tussen de Zündapps en de Kreidlers in. Het Zündapp tijdperk was van 1960 tot 1980 zo ongeveer. De eerste groepen jongeren met een Zündapp/Kreidler vormden zich in de grote steden. Het was de tijd van het vrije leven op straat. Straatratten met als favoriete sport: de politie sarren.
Ik heb vandaag weer verschrikkelijk gelachen om de verhalen uit de Amsterdamse oude doos. Je werkte je rot voor een brommer en dan had je eindelijk de felbegeerde brommer en dan werd ie gejat. Dan een tweede brommer en die werd ook gejat. Tja, dan maar een ander zijn brommer jatten. En dat was vaak het begin zonder einde.
Vandaag de dag zijn de Zündapp en Kreidler hobby geworden. Een stukje jeugdsentiment. Oude brommers en motoren worden opgeknapt en in de zomer worden er wat toertochtjes op gemaakt.
Op zo’n beurs is het mooi om te zien hoe de zoon het van de vader overneemt. De liefde voor Zündapp is dus overdraagzaam. De mannen waren vandaag weer zo blij als kleine kinderen met hun onderdeeltjes, ook mooi om te zien. Ik weet ondertussen ook al het nodige van de onderdeeltjes af maar als vrouw ben je wel ver in de minderheid op zo’n beurs. En je moet vooral niet zeuren of het nog geen tijd is om koffie te gaan drinken, want dan mag je nooit meer mee.
Zündapp en Kreidler, even bewust terug naar vroeger.