Omdat ik zelf in het bewuste dagelijks leven veel onder de mensen huppel, viel mij al geruime tijd iets op. Iemand belt bijvoorbeeld continue met de zorgverzekering of het mogelijk is om de rekeningen gespreid te betalen want er is geen geld voor. Vaak kan dit zonder probleem en er wordt niet moeilijk over gedaan. Wel worden er dagjes uit gegaan, nieuwe jas gekocht en de oude was nog maar een jaar oud, bij de duurste supermarkt worden de boodschappen gedaan en er wordt vrolijk op krediet gekocht bij postorderbedrijven. Mensen hebben huurschuld en onbetaalde rekeningen en betalen deze niet of in termijnen. Ook hier worden er wel nieuwe telefoons, computers en allerlei andere spullen gekocht.
Volgens BKR, hebben ze geen zicht in inkomen, huurschuld, belastingschuld of onbetaalde rekeningen bij het energiebedrijf. Ook studiefinancieringen van DUO (voorheen Informatie Beheer Groep) worden niet bij BKR geregistreerd. Hypotheken zijn alleen geregistreerd wanneer er sprake is van een betalingsachterstand (negatieve registratie) van meer dan 120 dagen.
Als ik dan kijk bij wat postorderbedrijven dan is krediet of een soort van betalingsregeling bijna altijd mogelijk. Een postorderbedrijf schrijft zelfs vragen te stellen over het gezinsinkomen, woonlasten en eventuele betalingsverplichtingen.
Ik zit er niet zozeer mee dat er blijkbaar geen overkoepelend orgaan is om mensen te beschermen tegen zichzelf. En ook niet dat bedrijven willen verkopen, daar ben je een bedrijf voor. Ik vraag mij wel af, waarom hebben mensen wel geld over voor secundaire levensbehoeften en niet voor wat eigenlijk de primaire levensbehoeften zijn: woning, voedsel, gas/water/licht en zorg en scholing. Kunnen mensen niet meer zonder alle luxe? Kunnen mensen de stap niet meer terug? Gedrag is moeilijk te veranderen. En je kunt 24 uur per dag winkelen, zelfs in de nacht staan de winkelmandjes klaar. Je moet sterk in je schoenen staan om niet te bezwijken voor een aankoop.
En is het woede? Woede omdat de lasten voor alles stijgen en het oneerlijk voelt? Geen baan of geen loonsverhoging en steeds minder geld te besteden en dus bekijk het maar met de openstaande boetes, zorgpremies, huren en belasting. We leven nu en wie dan leeft ziet wel weer? Genieten? Er wordt zoveel geld over de balk gesmeten door mensen die bewust het voorbeeld wel zouden kunnen geven. Mensen denken misschien, wat zij kunnen dat kunnen wij ook?
Ik kom ook steeds meer tegen dat ondernemers en werkgevers op hun betalingen moeten wachten. Soms wel drie maanden. De vaste lasten lopen door en dan laat je die maar even voor wat ze zijn.
Er is geen geld en er komt geen geld en waar het wel zit daar blijft het lekker zitten. De cirkel is niet rond.
Misschien zou iemand de mensen eens bewust kunnen vertellen dat we het eigenlijk met zijn allen niet weten en op zoek zijn naar een oplossing?