Vandaag vieren we onze vrijheid. Geen oorlog meer in ons land. Na de Tweede Wereldoorlog dansten alle mensen op straat en vierden feest. Die generatie weet nog wat het betekende om jaren niet in vrijheid te kunnen leven. Mijn generatie van na de oorlog en geboren in Nederland, moet het doen met hun verhalen. Je hebt een groot inlevingsvermogen nodig, om iets te voelen van hun blijdschap destijds met de bevrijding. Of om hun verdriet te voelen, van het gemis na de oorlog van familie en vrienden.

In deze tijd denken mensen vooral aan hun eigen vrijheid. Financiële vrijheid die door schulden verdwenen is. Vrijheid die ingeperkt is door ziekte. Vrijheid om niet meer je eigen ziekenhuis te mogen kiezen of medicatie. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Vandaag heb ik daar geen zin in, wij vieren feest vandaag, bevrijdingsdag. Thuis of ergens anders in Nederland.

Er is een vrijheid die wij in Nederland wel hebben, misschien wel de belangrijkste. Mensen aanspreken op hun gedrag. Deze vrijheid is zo belangrijk. Mensen worden steeds banger voor geweld, vernietigende media en de rechter als zij iemand aanspreken op gedrag. Als de vrijheid om mensen aan te spreken op hun gedrag, zonder dit met woede of haat te doen, verdwijnt…

Dan staan we aan de vooravond van een nieuw tijdperk.

De bewuste ondergang.