Gisteren was er weer een debat. Een EU debat, met vier kandidaten die mogelijk voorzitter van de EU gaan worden. Ik besloot er eens met een hele andere blik naar te gaan kijken. Mijn gedachte was: je moet uit een van de vier kandidaten iemand zoeken die je als vader of moeder wilt hebben. Aan wie heb je dan het meeste? Nou Schulz heeft een vliegtuig en dat is cool, kunnen we met een aardbeving wegvliegen de lucht in en misschien nog ergens een verdwaald vliegtuig zien. Hij lijkt aardig en ik denk dat ik leuk met hem kan babbelen. Keller, de enige vrouw, luisteren, humaan, vrede, dialoog, lach, milieu en oranje jasje aan. Wel een hele lieve moeder, denk ik zo. Verhofstadt kan ik meenemen naar de discotheek en de kroeg mee in. Altijd lachen met hem en hij is wel van de vooruitgang. En Juncker, als ik die kies dan praten we in de we vorm en woon ik al in Europa. Moeilijk hoor, maar ik moet kiezen. Als kind wil je een toekomst en die zie ik dan toch in Keller, puur op gevoel. Afijn, ik had weer een avondje lol.

En lol maken is hard nodig want  de mensen verliezen de hoop om mij heen. Ik kom nu meerdere oudere mensen tegen die zeggen dat ze met de kennis van nu, nooit in de oorlog waren gaan vechten voor de vrijheid van ons land. Gevochten voor vrijheid en nu behandeld worden als oud vuil. Ik heb hier geen woorden voor, dat ze het zo voelen. Vechten, wie wil er nog vechten voor ons land en voor de mensen? De ouderen kunnen het niet meer.

De jeugd heeft de toekomst en laten ze zich er van bewust zijn dat oudere mensen hun hoop op hen gevestigd hebben.