Bij de Voedselbank weer nieuwe mensen en ik ging eens even de kinderen tellen en kwam nu op de zestig kinderen. Zestig kinderen waar eten niet vanzelfsprekend voor is. Ik schoot bijna weer in de tranenmodus. Deze keer met veel mensen gesproken en alle verhalen vernomen. Het blijft in en in triest waardoor de meeste mensen bij de Voedselbank moeten komen. Nooit oordelen, iedereen heeft zijn eigen verhaal. Er kwam ook een vrouw in een nieuwe auto aanrijden. Zij had deze auto even kunnen lenen van een kennis. Mensen lenen een ander zijn auto, worden gebracht, komen te voet of met de bus. Een enkeling heeft een oude auto of bedrijfsauto. De verhalen van mensen in dure auto’s bij de Voedselbank zijn van kortzichtige mensen.

Wij hebben een eigen intake en werken niet samen met de gemeente. Ik vernam dat er elders mensen niet bij de Voedselbank kunnen komen omdat ze geen DigiD hebben? Dit is waar de gemeente dus de intake gesprekken doet. Deze mensen hebben wel voedsel nodig!

Mooie gesprekken en gesprekken die een vervolg gaan krijgen. Ik hoor van steeds meer mensen dat het helemaal niet zo vervelend is om naar het nul punt terug geworpen te worden. Mensen leren opnieuw koken en blij te zijn met alles. De mooiste gerechten worden in elkaar geflanst met alles uit het pakket.

Wel de dringende vraag voor woonruimte voor een gezin met drie kleine kinderen. Pff dat zijn moeilijke dingen. Niemand zal het toch in zijn bol halen om een gezin met drie kleine kinderen op straat te zetten? Niet in Nederland toch?

Nog even een voedselpakket de wijk ingebracht naar nieuwe mensen die het nog niet helemaal begrepen, niemand hoeft honger te lijden.

Ik heb weer veel geleerd de afgelopen week, erg leuk. En dat ze vroeger aardappels met schil en al in de pan deden en dan met een klomp de schil eraf stampten. Ik ga het proberen, lachen toch!