Ik was gisteren even druk met wat dingen en cijfertjes, een dubbeltje voor je gedachte, zeiden ze vroeger dan. Tegenwoordig krijg je geen geld meer voor je gedachte, ze weten hem al. Gelukkig kun je het ook omdraaien en dat noemen ze met gelijke munt terug betalen. Geld en alles draait om geld. Ik denk dat de personen die hebben geroepen om vooral in het buitenland te gaan investeren nog wel eens van een koude kermis terug kunnen komen straks. Ik heb het sowieso een beetje koud van alles.

In de thuiszorg worden de mensen ontslagen met jaarcontracten. Ze komen op straat te staan en mogen over drie maanden weer opnieuw solliciteren. Angst voor het onbekende in de thuiszorg en dan gooi je de mensen bij voorbaat eruit. Huilende mensen die bij vaste werkadresjes op de stoep staan en vragen of ze niet terug mogen komen. Moeders met kinderen en schulden en die het geld hard nodig hebben. Ik hoor van veel mensen dat ze echt niet weer gaan solliciteren als die drie maanden om zijn, ze hebben er genoeg van, de manier waarop. Ik krijg het er koud van.

En over koud gesproken, ik lees over de situatie in de Oekraïne en mensen hebben het al over een Koude Oorlog. Misschien dat ik het daarom zo koud heb? De Koude Oorlog eindigde feitelijk met de val van de Berlijnse Muur. Oplossing om er een muurtje te gaan bouwen en die dan meteen op te blazen daar? Zolang als vroeger hoeft het wat mij betreft niet meer te gaan duren hoor. Oorlog kent alleen maar verliezers.

Om het allemaal een beetje blij te houden… Ik vernam nog twee mooie verhalen vanuit de Tweede Wereldoorlog. De bevrijding en dat er toen grote blikken gedropt werden met voedsel. De jongens gingen die blikken verzamelen en maakten er een vlot van om mee te spelen. Geweldig toch! En dat het wittebrood, ook gedropt vanuit de lucht, zo lekker was, dat de mensen zich nu nog de smaak ervan herinneren.

Misschien moeten we toch nog meer over dit soort dingen schijven en vertellen, bewust goed om de vrede te bewaren en om het warm te houden.