Orde, rust en regelmaat werken vaak het beste voor de mens. Afgelopen weekend waren die dingen even ver te zoeken. Ik was in Friesland en we hadden een feestje. Gelukkig met wat mensen die de Friese taal machtig waren want ik brouw er weinig van. Toch raar dat je in een heel andere wereld komt als je via de Afsluitdijk in Friesland binnenkomt. Een beetje het boer zoekt windmolen gevoel. Boerderijen met allemaal een eigen windmolen en als het verhaal juist is, dan krijgt de boer 70.000 euro voor zo’n ding op de boerderij en leeft die boer op bijstandsniveau en gaat zijn vrouw uit werken. En dat allemaal om op de boerderij te kunnen blijven wonen en werken. De windmolenboerderij, leuk nieuw woord voor in de Van Dale.

En waar zijn toch al die koeien gebleven? Ja, ik vraag alles. Ze huppelen niet meer in de weide. Nou, die staan in een stal met een groen doek ervoor. Volgens de wet moet dat zeil af en toe open en dan kunnen de koeien naar buiten kijken. Mocht je erin geloven en de wens hebben om na je dood als koe terug te keren op aarde en in Nederland, ik zou er nog eens bewust over nadenken.

Toch solidair dat de Fries dan medelijden heeft met de varkensboeren, in vooral Brabant. Die hebben het nog zwaarder. Leuk dat samen gevoel. Gelukkig zie je nog wel schapen buiten staan in Friesland, vooral zo houden.

In Leeuwarden even over die goeie ouwe tijd, geschiedenisles en lekker gegeten. Ook daar heeft de horeca het zwaar en moet vechten voor het bestaan. Regeltjes en regeltjes en iets mag wel op straat staan en iets mag niet op straat staan.

Ook in Friesland vechten de mensen voor hun bestaan, mooie verhalen en mooie mensen. Gjin gerop en gjin geklei, op is op en wei is wei! (En zoek de betekenis even lekker zelf op…)

Ik blijf het apart vinden dat het ons land gevoel zo weg is. Als er een aardbeving in Groningen is dan denkt de Randstad: ver weg en gaat weer door met leven. Als er een rivier overstroomt in Limburg dan denkt Friesland: ver weg en huppelt weer verder. Hetzelfde gaat op voor woonplaatsen vlakbij elkaar. Kom je uit de ene plaats dan ga je niet door een deur met mensen uit de andere woonplaats. En we zijn allemaal dezelfde mensen in hetzelfde land, hoe kan dat toch? En wat maakt dat wij ons dan met een ander land bemoeien als wij het zelf samen niet kunnen?

Ik huppel weer even verder de week in.