Ik was gisteren op drift bij onze Voedselbank. Het begon met een vrouw die 4 dozen vol etenswaren kwam brengen van een bedrijf, over van de kerst. En toen kwam de jongen van de bakker. Zij hadden moorkoppen gemaakt voor Kika en wat doosjes extra voor onze Voedselbank. De jonge knul van de bakker ging wat vragen stellen en zijn ogen gingen langzaam open, hij werd er stil van toen hij alles zag en uitleg kreeg. Als je de ogen gesloten hebt dan zie je niets en als ze open zijn, dendert het binnen. Mooie gebaren van mooie mensen, samen.

Toen we klaar waren ging het over de weg naar onze Voedselbank die afgesloten was aan een kant. Ik had al een soort van partytent zien staan, zo’n 200 meter van de Voedselbank vandaan. Lastig voor onze cliënten die zo komen, meestal sturen we ze een bericht als er een wegafsluiting is. Een collega had iemand gesproken daar en kwam aan, met dat er een receptie was voor de heropening van de brug daar. De wethouder kwam de heropening verrichten. Een groot deel van de weg, was eerder twee maanden afgesloten in verband met de renovatie van de bruggen. Tijdens de werkzaamheden waren er wat tegenvallers waardoor het werk nog langer ging duren. Cliënten van onze Voedselbank moesten omrijden. Ook is er bij onze Voedselbank nog nooit een wethouder geweest tijdens de opening of op onze receptie vanwege het eenjarig bestaan.

Ik besloot daarom de fiets van een collega te lenen en naar de tent te rijden, om met eigen ogen eens te aanschouwen wat ze daar te eten kregen en wie er waren. Mijn collega’s verklaarden mij voor gek. Ik fietste bijna de tent binnen en mocht binnen komen. Ik kreeg koffie aangeboden, maar dat hadden we bij de Voedselbank ook. Zij hadden gebakjes op mooie bordjes en bonbons en koffie en thee. Daar sta je dan in je blauwe broek op moddergympjes. Bewust worden van. Ik zei: “ik werk bij de Voedselbank en kom alleen even kijken en wie weet hebben jullie nog wat over straks.” Na nog wat blikken, weer op de fiets en Voedselbank-huiswaarts.

Mijn collega’s lagen bij mijn thuiskomst, bijna onder tafel van het lachen, tja. Gevoelsmatig klopte er iets gewoon niet. Twee werelden zo dicht bij elkaar en zo verschillend, bewust gezien.

Ach onze cliënten kregen moorkoppen en er waren chocolaatjes en ook wij hadden koffie en thee. Dat was dus niet het verschil. Het was het gevoel, waar ik even van op drift kwam.

Verder een kalme middag daar gehad en alle potjes babyvoeding met een verlopen houdbaarheidsdatum weten te slijten. Zoals onze goede loods medewerker zegt: ten minste houdbaar tot, niets mis mee. We hebben nu ook een lijst waarop precies staat wat er wel meegegeven kan worden als het over de datum heen is en wat niet. Ik zeg: goed bewust bezig samen!