Zo dinsdag en na even bewuste rust , ik ga weer even iets schrijven. Huilen, lachen, genieten en doorgaan met het hier en nu. Veel gesprekken gehad en boeken gelezen en weer stukken wijzer geworden. Een heel goed boek, waar ik bij toeval tegenaan liep en in een stuk heb uitgelezen: wij zijn ons brein van Dick Swaab. Als je weet hoe je eigen brein werkt en dan ook nog eens die van een ander kunt analyseren, kom je al een heel eind. Niemand is eigenlijk normaal, iedereen heeft wel iets. Wat is normaal? Het boek sluit heel goed aan bij dingen, waar ik mee bezig ben. Ook dat empathie zo belangrijk is, de wereld zou er echt heel anders uitzien als iedereen zich kan inleven in een ander.

Voor mezelf herkende ik in het boek, het niet herkennen van gezichten. Wel als ik ze vaker zie en als ze indruk hebben gemaakt, ha ha! En ook dat je al snel geneigd bent om angstige herinneringen op te gaan vullen met spookbeelden. Niet doen, net zolang doorzoeken tot je de feiten hebt, is nog leuk ook. Mijn lange termijngeheugen mankeert helemaal niets aan. Ook rekenen kwam in het boek voor en ik blijf erbij dat je tot hele nieuwe inzichten kunt komen als je anders rekent. Iemand heeft onze rekenformule bepaald en wij houden ons eraan vast, er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden en ook korter. Ik denk dat daarom zoveel grafieken en tabellen niet kloppen. Ook de talen was herkenbaar, alles verstaan als je ergens even bent. Grappig allemaal, ik zou best mijn hersens eens willen zien en kijken of mijn reflectie klopt, volgens de wetenschap van nu. Doe eigenlijk maar niet, ik ben en blijf liever gewoon mijzelf, Ingrid.

Het leven is erg grappig als je het bewust bekijkt. Ik heb het al eerder geschreven, iedereen wordt in mijn ogen slecht geboren en het is aan jezelf en aan je ouders, vrienden, omgeving,  om zoveel mogelijk het slechte naar het goede om te zetten. Dan ben je een topper! Liefde, aandacht, knuffels en empathie, lachen en genieten, zo zou het leven kunnen zijn op deze aardbol.

Van het weekend ook een biologische salade gegeten, lekker hoor. En daar heb je weer de basis. Neem de basis en ga van daar uit weer verder bouwen, zonder al te veel toeters en bellen. Het lijkt allemaal zo simpel, waarom kunnen we het dan niet meer samen? Ook van het weekend weer eens ondervonden dat je niet alleen je hart moet volgen maar ook je verstand erbij moet gebruiken. Die combinatie blijkt voor mij en anderen toch de juiste.

Gelukkig weer wat hoopvolle dingen gelezen en gezien deze week. Samen gaan mensen wat doen aan het behoud van de mensheid en de aarde. Go! Het lijkt allemaal zo eenvoudig, was het maar zo.

Willen we met zijn allen een grote oorlog of een grote natuurramp?

Ik blijf hopen, nu eens niet met mijn hart, maar met mijn brein, ha ha!