Stel ik bak een appeltaart en ik eet de appeltaart helemaal alleen op. Vervolgens ga ik dan roepen dat het de lekkerste en beste appeltaart was die ik ooit gegeten heb. Niemand die het kan controleren want niemand heeft een stukje van mijn appeltaart geproefd.
Zo was ik aan het filosoferen over de bloemenhandel in ons land. De keurmeesters op de veiling zijn of worden ontslagen en de bedrijven gaan hun eigen bloemen en planten controleren. Meestal via een intern geautomatiseerd systeem. De computer keurt dus. Mooie vooruitgang maar wie controleert de bloemen en planten nog? Niemand buiten het bedrijf heeft dus nog controle op de bloemen en planten. Is echt een nadenkertje. Gaat er niet veel mis overal, doordat juist de controle ontbreekt? Kan de automatisering echt de mensen vervangen en weet de automatisering waar de mens behoefte aan heeft, welke kwaliteit de mens verwacht? Zo werden er vroeger 10 bloemen op een stukje grond gepoot en de bloemen stonden een week. Nu worden er op datzelfde stukje grond 50 bloemen gezet en ze staan vier dagen. Ook raakt de geur van bloemen weg en daar wordt dan weer een goedje voor gebruikt om de geur terug te brengen. Het is een rare wereld.
Als ik even verder filosofeer dan is veel ellende in de wereld terug te voeren naar het niet controleren van dingen. Ook vanuit het veld de verhalen. Zo bedenkt iemand een project en niet helemaal zoals het moet. Project loopt en de persoon wordt overgeplaatst binnen het bedrijf wegens reorganisatie. En vervolgens krijgt zij een controle functie, let wel, over haar eigen bedachte project van een jaar geleden…. Het zou niet moeten kunnen. De persoon zit in ernstige gewetensnood en het bedrijf gaat de bietenbrug op met dit project. Het was te voorkomen geweest.
In het verleden deed ik voor een bedrijf alle facturen, offertes en dat soort dingen. Ik had een postmap en aan het einde van de dag ging mijn werk naar de directeur die alles controleerde. De volgende ochtend namen we het door en hadden we overleg, communicatie. Elkaar controleren en het ging pas de deur uit als we het samen allerbest vonden.
Ik filosofeer nog even door, morgen meer.