Gisteren het eenjarig bestaan van onze Voedselbank. De dag waarvan je gehoopt had dat ie nooit zou komen… Ik werk er nu een jaar en het was een pittig jaar. Ik vind nog steeds dat niemand mag verhongeren in Nederland, humaan. Toch voelt het de laatste tijd anders bij de Voedselbank. De mensen krijgen zo ongelofelijk veel dat ze onderhand meer in huis hebben dan mijn persoontje, die daar hard voor werkt. Het voelt niet goed. Ook zie ik het gevaar van mensen die niet meer bij de Voedselbank mogen komen omdat ze een baan hebben en dan net met hun inkomen boven de norm zitten. Weten zij dan nog rond te komen zonder al het voedsel van de Voedselbank, kunnen zij het zelf nog? Het voelt niet goed. Ook vroeg vorige week een kind aan mij: “in de winkel moet je betalen en hier is het gratis?”  Zelfs het kind voelde aan dat iets niet, ja wat?

Blijft het feit dat door de geweldige “het kon niet op” tijd, de mensen bewust of onbewust in de geldproblemen zijn gekomen. Ik hoor nog niemand in Nederland of binnen de EU met echte oplossingen komen! Sterker nog, we maken het nog een stukje: het voelt nog niet beter maar erger. Het voelt voor mij niet goed, het voelt voor cliënten van de Voedselbank niet goed en voor de werkenden onder ons voelt het ook niet goed. Ik voel gelukkig zelf nog geen depressie aankomen, sterker nog, ik ben gelukkiger dan dat ik ooit geweest ben. Bewust van alles om mij heen.

Gisterenavond dus het feestje van de Voedselbank met de vrijwilligers, overigens geheel zelf verzorgd, zonder uit de een of andere pot geld te onttrekken, ha ha. En zo zag ik ook bij toeval de meteoor over komen vliegen. Hetzelfde verschijnsel, nam ik pas gelden waar in Spanje. Bijzonder mooie gewaarwording. We kunnen samen met zijn allen gelukkig leven en bewust leven als wij dat zouden willen op aarde, zelf in de hand. De wereld buiten de aarde hebben wij niet in de hand en van veel zijn we ons nog onbewust.

Misschien zouden we op aarde ook wat meer steentjes kunnen werpen om de mensen wakker te maken?