Ik ben heel wat keren op Fuerteventura geweest en ook goed bekend met het dorp Jandia. Tot mijn grote verbazing heeft zich tijdens mijn afwezigheid een ware kanariepietramp voltrokken. Een van de grootste vakantieoorden daar, is niet meer. Er gingen wat dingen niet goed en het staat leeg. Een ware natuurramp zelfs. Er staan namelijk duizenden palmbomen dood te gaan op de grond van dit vakantieoord. Ze krijgen geen water en verzorging meer, heel erg triest om te zien. Indirect is het hele dorp de dupe van de leegstand van dit vakantieoord want er kwamen heel veel toeristen. Ik heb begrepen dat de vraagprijs negen miljoen euries is, inclusief al die palmbomen… Van andere vaste bezoekers van Jandia en van dit vakantieoord, weet ik dat ze er niet meer kwamen omdat het all inclusive werd en de oudere Nederlander ook zelf zijn potje graag eens kookt. Er was ook altijd een kanarie en vogelpark daar en achter het hek loopt nog een eenzame pauw in de rondte die van de mensen wat water en eten krijgt. De zwervers hebben bezit genomen van de bar. Alleen al om het op te knappen heb je miljoenen nodig. Wie gaat dit vakantieoord nieuw leven inblazen en waar is het zo mis gegaan?
Ik ben nog even naast een zwerver gaan zitten om de economische situatie door te nemen, het nieuws ligt altijd op straat. De meeste industrie is verdwenen en de visserij is stervende. Bouwprojecten liggen stil en de mensen werken in de detailhandel of in de horeca en in het toerisme. Een enkel bouwbedrijf is er nog te vinden. Ook leuk zijn de lantaarnpalen waar de stroom uit wordt afgetapt. Heldere gesprekken zo op straat.
In het winkelbeeld zijn er opeens de ketens gekomen. Zo zijn er vestigingen van Douglas, Esprit en Mints gekomen en nog wat van dat soort winkels. Voor mij persoonlijk geen vooruitgang want die heb ik hier thuis ook en dat zoek ik zeker niet overzee. Als je dan bedenkt dat de huurprijs per maand 4000 euries is voor een normaal pandje, dan vraag ik mij af waarom ze daar zijn gaan zitten. De Spaanse economie uit het slop trekken? Ik sprak met een ondernemer die het wel had, eerlijk, vrolijk en vernieuwend en door hard werken en sparen nu al ver gekomen. Hier heb ik altijd bewondering voor. Ook op het strand zijn er strandtentjes gekomen en de strandverkoopster is niet meer. Grappig dat de enige vissen die nog wel te zien waren, de vissen waren in zo’n salon waar je met je voeten in een bak met water kunt gaan zitten. (En op je bordje…)
Oud verdwijnt en nieuw komt er voor in de plaats. Soms een bewuste vooruitgang en soms een bewuste achteruitgang, net hoe je het bekijkt.
Morgen de laatste over Fuerteventura en over hoe je de mensen daar aan het huilen en lachen kunt maken.