De week was niet voor de poes, zowel in binnen en buitenland. Het is een mooie gratis nieuws soap en ik geniet met volle teugen. Bewust van. Mijn week was ook weer enig, de bestuurder van de auto die mij heeft aangereden blijkt onverzekerd te zijn. Hoeveel mensen in Nederland zullen er onverzekerd rondrijden? Ik schat, zo tussen de mensen in, heel veel. Je zou toch bijna een helmpje op doen en de fiets blijven pakken. Deze week zo’n 120 kilometer in de benen en veel zwerfvuil gezien. Pakjes drinken, pakjes sigaretten en lege frietdoosjes, allemaal keurig in de berm. Je kunt er weer een mooi verhaal over schrijven. Van de fiets gereden en val gebroken door een wirwar aan zwerfvuil, heerlijk.

Ook een leuke soap is mijn tweede huis. Tweede huis op papier dan. Ik ben inmiddels alweer bijna vier maanden officieel gescheiden. Leuk huurhuisje en prima ingericht met wat nieuwe en veel 2^e hands spullen. Bijna alles in goed overleg samen geregeld. Alleen het huis van mijn naam afhalen en op zijn naam zetten, schiet niet op. Toevallig was ons dossier ook nog eens  twee weken zoek geraakt bij de bank. Toevallig weten wij nu wel dat de hoge heren van de bank, werken aan een oplossing. Kortom, niemand weet het. Met de nieuwe hypotheekregels die dus niet alleen voor nieuwe hypotheken gelden maar ook voor het oversluiten van oude hypotheken, is de draad even zoek. (Of je dossier…) Je verzint nieuwe regels en je kunt ze in de praktijk nog niet uitvoeren. Nieuwe wetten doorvoeren kost tijd en hervormingen kosten tijd. De enige tijd waar ik bewust op hoop, is dat iedereen eens zijn verstand gaat gebruiken. Echte vrienden heb je voor het leven en tegenwoordig heb je een koophuis ook voor het leven. Geweldig, ik hou van mijn Oranje landje.

En dan ook de Wmo, en dan bedoel ik alle hulpmiddelen die daaruit verstrekt worden. Ik heb recht op… Ik zie bewust hoe alles aangevraagd wordt omdat mensen menen er recht op te hebben. Zo vragen mensen een traplift aan zonder er gebruik van te maken. Schuren staan vol met driewielscooters en andere voertuigen. Mensen zijn bang dat het potje straks leeg is en zijn alvast aan het verzamelen. Ik kan nog lopen en alles doen maar ik heb er recht op… We leven echt in luilekkerland en het enige ontbrekende is nog de chocoladefabriek van Sjakie. En laat daar nou net geen geld voor zijn!