Het was weer Voedselbank dag. En wat hebben we een mooi en goed team bij de Voedselbank, zo belangrijk, samen! Een man had voor ons een kerstboompje van hout gemaakt met twee waxinelichtjes. De woorden op het kerstboompje waren: bedankt. Zo warm en zo leuk! We hadden opnieuw heel veel artikelen en etenswaren gekregen. De mensen krijgen een fantastische kerst en hebben zeker geen honger! Ook leuk dat de kringloopwinkel kerststukjes had gemaakt, samen.

Een beetje jammer is het onbegrip van de bedrijven om ons heen. Tja, het kan dat er af en toe een auto even in de weg staat of een fiets, geen reden om dan als een idioot bijna op de mensen in te rijden met je bedrijfsauto. Communicatie, zo belangrijk. Een verhaal heeft altijd twee kanten en misschien werkt deze ondernemer keihard om te overleven met zijn bedrijf en kon hij het even niet hebben dat mensen voor niets voedsel kregen. Ik begrijp dat ook wel maar woede is niet de juiste weg.

Het mooie bij de Voedselbank is de grote diversiteit van de mensen, allemaal culturen bij elkaar. Met twee jonge vrouwen heb ik echt een band. We verschillen totaal qua achtergronden en geloof en toch voel ik hun verdriet aan. De een zag geen hoop meer en ik heb geprobeerd om haar hoop te geven. De ander ziet eindelijk haar moeder weer. Hoe leg je die moeder uit wat je hier in Nederland allemaal beleeft en hoe je leeft en wat je meegemaakt hebt? Of is het beter om maar niets tegen haar te zeggen en te genieten van dat je haar weer even kan zien? Ik denk het laatste.

Ik probeer iedereen in zijn waarde te laten, ongeacht geloof, huidskleur en achtergrond. 

Geen sticker voor nodig, gaat vanzelf.

Wederzijds begrip voor elkaar, zo belangrijk. En als dat begrip er niet is: communicatie.