Ik wil dat paard zijn! Ik was koud en moe en wat doe je dan… je gaat naar de bioscoop toe. Ergens hoog in een zaaltje waar je een mooi uitzicht had over de daken, de nieuwe wildernis. Ik zag bewust met mijn ogen de vliegtuigen en hoge gebouwen. De daken vlak voor mijn neus stonden vol met zendmasten. Beneden op het plein een enkele jonge boom en dat was het groen dan weer. De nieuwe wildernis was al begonnen voordat ik de zaal binnen ging.

De Nieuwe Wildernis, een prachtige documentaire/natuurfilm over het leven in het natuurgebied van de Oostvaardersplassen. Een natuurfilm over de kringloop van het leven met vossen, herten en nog veel meer dieren. Van het voorjaar naar de zomer en van de herfst naar de winter. Een stukje Nederland waar we bewust trots op mogen zijn. Ik vond de wilde paarden het mooist. Vooral het jonge zwarte veulentje, de moeder gaf het steeds een schopje want het veulentje kon niet meer. De hele paardenfamilie wilde dat het veulentje ging staan, eten en overleven.

Ik wil dat paard zijn in de mensenwereld! Iedereen een klein schopje geven om te zeggen: ga verder, ga leven, maak er wat van! Iedereen heeft een vriendelijk klein schopje nodig om weer verder te kunnen. De dierenwereld lijkt erg op onze wereld. Alleen hebben ze bij de dieren geen uitkeringen en Voedselbank en Leger des Heils.           ( Vraag maar aan de Bambi hertjes in Zandvoort, eerst loslaten en dan laten verhongeren.)

In de mensenwereld laten wij ook bewust mensen achter en laten wij ze zelfs sterven. En de personen die zich aan willen sluiten bij een kudde, stoten wij bewust af, omdat ZIJ anders zijn. Zo mooi als de dierenwereld werkt, zo stroef verloop het in de mensenwereld. Milieu is economie geworden en de economie hoort te draaien. Gelukkig draait de natuur ook en wie zal er als winnaar uit de strijd gaan komen?

Tja dat paard…