Nog even over de natuur op Lanzarote, in een onderzeeboot naar de bodem van de Atlantische Oceaan. Ik verbaasde mij over de afwezigheid van de vissen en andere dieren. Ze waren er wel maar niet in grote hoeveelheden. In een fuik op de bodem zaten een paar zielige vissen te wachten tot ze op iemands bordje terecht zouden komen. De visstand is uitgeput? Het water is te vies en ze hebben geen zin meer in voortplanting? Of ze schrokken van mijn hoofd en de boot?

Erg mooi waren de blinde witte krabbetjes in de holle ruimte van een onderaardse lavakoker. De wetenschap heeft er geen verklaring voor, waarom deze krabbetjes alleen daar voorkomen. Als ik filosofeer en er aan denk dat ik blind zou zijn en een veilige plek zou willen vanuit de vervuilde zee, dan zou ik ook bewust die tunnel in gaan. Misschien zijn die krabbetjes slim en overleven zij straks alles? Ze gaan misschien op hun gevoel af? De concertzaal daar is werkelijk prachtig en de muziek klinkt geweldig. De man die dit heeft bedacht was César Manrique, uniek! Deze man heeft veel betekend voor Lanzarote.

En weet je dat een satelliet 24 uur per dag de natuur in de gaten houd daar? De kleinste scheur in de rotsen is te zien. Ik heb een paar keer naar boven gezwaaid, altijd leuk als mensen je vanuit de lucht zien… Er is wel een verschil in denkwijze van de  Amerikaanse en Spaanse wetenschappers. De Amerikanen geloven dat een stuk afbrekend rots een enorme tsunami kan veroorzaken en de Spaanse wetenschappers lachen daar om. Wel gelooft iedereen dat er binnenkort weer een vulkaanuitbarsting komt in de regio van de Kanariepiet eilanden. Als je ziet hoe actief het gebied nog is, dan is die gedachte terecht. Maar er zijn nog andere vulkanen in de wereld en ook andere eilanden.

De kracht van de aarde is een onbegrijpelijk ding. Wij hebben de aarde te leen en kunnen het tij niet of moeilijk keren. Net zoals het water door het afvoerputje in Nederland naar links weg draait en in Lanzarote naar rechts door het putje gaat. Als dat verandert moet je echt zorgen gaan maken…

Ik kijk nu ook vol verbazing naar de hulpacties voor de mensen in de Filipijnen. Ook natuurgeweld. Dat je de mensen daar weer op weg helpt is prima maar ze zullen zelf alles weer moeten opbouwen daar en vooral bedenken hoe ze beter beschermd kunnen worden tegen dit natuurgeweld. Net als wij hebben gedaan na de overstromingen in Zeeland. Over de zee gesproken, anders blijft het water naar de zee dragen! Je kunt er beter ook kennis naartoe brengen, maar dat is mijn mening. Het is aan hen of ze er dan wat mee doen.

Bewust omgaan met de aarde en klimaatbewust, daar begint alles mee.