Vandaag was ik even op bezoek bij een Kledingbank. Bij de Voedselbank komt ook heel veel kleding binnen en wij brengen dit dan naar de Kledingbank. Cliënten van onze Voedselbank mogen met de pas van de Voedselbank ook naar de Kledingbank toe. Bij de Kledingbank krijgen ze weer een kledingkaart. Ik heb daar nooit zo bij stilgestaan, de medemens zonder of met weinig geld heeft hele andere passen in zijn bijna lege portemonnee dan de iets rijkere medemens. Sta je nooit bewust bij stil. Ook heb je met een stadspas toegang tot de Kledingbank. Ik zou wel eens willen weten hoeveel mensen in Nederland een stadspas hebben.

De entree bij de Kledingbank is 2 euro en dan heb je 3 gratis kledingstukken voor een volwassene en 2 kledingstukken per kind met een maximum van 6 kledingstukken. Een keer per 3 weken mag je komen winkelen. Soms zijn er ook leuke attenties voor de cliënten. Gratis is het dus niet, goedkoop wel.

Toch raar dat er nog steeds heel veel mensen onbegrip hebben voor tweedehands kleding. Bij kinderen is het heel normaal dat je kleding doorgeeft in familie en kennissenkring. Onder het mom: ze groeien er zo snel uit. Bij volwassenen is er vaak minder begrip. Er is helemaal niets mis om te zeggen dat je tweedehands kleding aan hebt!

Over de samenwerking met deze Kledingbank, ik ben er nog niet helemaal uit. De reisafstand is te groot voor onze cliënten. Met de auto ongeveer 14 kilometer voor de cliënt die die het verste weg woont. En met het openbaar vervoer een uur reistijd. En op de fiets ook ongeveer 50 minuten.

Ik ga nog steeds voor alles onder een dak in de gemeente. Voedselbank, Kledingbank en alle loketten en hulpverleners voor de mensen. Waarom? Ik merk dat de cliënten vaak al zo druk zijn in hun hoofd dat zelfs het fietsen naar een goedkopere supermarkt ze al veel energie kost. Ik denk dat je zo bewust, veel meer mensen kunt helpen om hun leven weer op de rit te krijgen.