Vandaag was ik bij een afscheidsviering in een katholieke kerk. Een kerk geeft mij altijd een dubbel gevoel, van verdriet met boosheid en toch ook iets moois. De afscheidsviering was zeker mooi en er was een zangeres in het koor die zo bij The Voice mee zou kunnen doen. Ik zou mijn stoel bewust omdraaien voor haar. Ave Maria blijft een mooi nummer en zoals zij het zong: kippenvel!

De boodschap van de kerk is liefde en vrede. Ook in deze dienst kwam de vredeswens weer voorbij schuiven. Priester: Heer Jezus Christus, Gij hebt aan uw apostelen gezegd: vrede laat ik u; mijn vrede geef ik u. Let niet op onze zonden, maar op het geloof van uw kerk. Vervul uw belofte, geef vrede in uw Naam en maak ons een, Gij die leeft in eeuwigheid. Kerkbezoekers: amen. Priester: de vrede des Herens zij altijd met u. Bezoekers: en met uw geest. Vervolgens geeft iedereen in de kerk elkaar een hand en wenst elkaar de vrede toe.

En als ik dan denk aan de ellende in mijn eigen familie dan ben ik geneigd om hard de kerk uit te lopen. Bij een uitvaart van een familielid zit bij ons het ene deel van de familie links in de kerk en het andere deel rechts in de kerk. Ruzie en elkaar niet meer zien. Als dan die vredeswens komt, elkaar bewust echt niet een hand geven. Ik kan hier niet over uit en ik vraag mij nog altijd af, wat ze dan in de kerk te zoeken hebben en hoe ze dat wegschrijven in hun katholieke geloof. Afijn, God zal het wel weten en ze vergeven.

Ook denk ik vaak aan de woorden van een liedje: en zo koopt hij zijn ziel weer terug en zijn fatsoen.

Laat mij bij afscheidsdiensten dus maar bewust achter in de kerk zitten.

Na de dienst ging ik door naar de Voedselbank om eten uit te delen aan de mensen. Het was erg druk en er komen gezinnen bij. Ook helaas iemand met twee kleine kinderen die boven de norm zit nu en niet meer mag komen. Tranen met tuiten en zij heeft echt voedsel en luiers nodig voor de kinderen. Ik ben mij er van bewust dat de echte armoede niet de Voedselbank is. Echte armoede zit daar nog heel ver onder en door alle regels komen zij niet in aanmerking voor de Voedselbank. Je moet bijvoorbeeld een vaste woon of verblijfplaats hebben bij de Voedselbank. Heel veel mensen hebben dit niet en wel voedsel nodig. Als je niet bewust verder kijkt dan zie je het niet met eigen ogen.

Misschien kunnen de kerken met de wintermaanden voor de boeg, al deze mensen ook een handje helpen? In plaats van pakketten weg te geven aan alleenstaanden parochianen die wel eten hebben? Samen?